Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 945

Kehribar



Ateş dağlara doğru havalanırken
Zirvesinde bir şehir

Ufkun arkasına saklanan
Sürgün yemiş bir gömlek kehribar gözlü Munzur

Zülfikarı kımıldadıkça
Bir kaşık su kopartır fırtınalarda

Kan kokusu
Çığ düşer eteklerine

Yine de ağlar
Göz yaşı yerine gözeneklerinden süt ile

Dolu dizgin süsüdür tek başına ceylan
Cirit atar keklik'ler özgürlüğün uçuşlarında

Erişemediğim
Gözümde hepsi birer ressam
Çizilir kalem kalem tavşan bakışlarımda

Ceviz yapraklarının arasından ıslık çalışlarım
Havası uzun kavalı elinde
Çoban bakışlı türküler

Yaşamak senden öte boşluğu dolduran
Keşkek gibi efkarım sendin be munzur

İçte pür telaş
Fırat gibi delirmek
Bir de darbe Dicleden doyasıya yollar boyu
Buram buram buruşturur bir rüzgar
Elimde sen ...

Baktığımda biz hapis

Saçlarının Kokusu



Lotusa benzer saçlarının kokusu
içime çektikçe tüm fenerlerim söner
gözlerin narin bir bakışla
donmuş güneşimin tüm buzlarını çözer
mesut aşıklar yakalanınca tek bir bakışına
aşıklığına kara bir isyan eder

bilinmez gergef gergef ördüğün bu ağa
neden sadece uyanık aşıklar düşer

denizci türkülerinde duyulur saçlarının kokusu
dalgaların kıyıya vurmaları sendendir
sen varken bitmez dağdan dağa rüzgarın kokusu
gökyüzünün avare kusları senin eserindir
tanrının yeryüzüne saldığı sis
seni benden saklamak için midir

rahibeleri anladım isa aşkına
peki sendeki bu tazelik nedendir

solgun denizlere renk veren saçlarının kokusu
gölgesinde saklar, gökkuşağının kayıp rengini
cezirde sana koşar, okyanus sularının buğusu
sana hasetlerindendir
eliflerin yalnız duruşu

gel salalım çılgınca heryere,
saçlarının kokusunu
baharlar hiç eskimesin yeryüzünde.