Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 971

İstanbul Kadar Zor, Ankara Kadar Güzeldin

Hayatım iki vasıtalı yollarda geçti.
Bir durakta ayrılık vardı,
Diğerindeyse hüzün.
Ve sen İstanbul kadar zor
Ankara kadar güzeldin.

İlk durakta bindiğim ayrılık otobüsüyle doldu yüreğim.
Sonra hüzün otobüsüne bindiğimde
Acılar, gecelerde bir ay gibi doğuyor,
Güneş gibi batıyordu yıllar birden.
Sürüden ayrılmış bir kuzu gibi
Geziyorum yolumu bulamadığım dağlarda şimdi.
Mecnunun bile hayret ettiği aşkıma
Bir sen inanmadın nedense!
Sen bana Ankara gibi yakın
İstanbul kadar uzaksın

Ey taş kalpli sevgili
Ben seni Ankara’nın soğuk ayazında,
Yılların eksiltemediği
Aksine her geçen saniyede,
Çoğalan bir sevgiyle sevdim.
Biraz dediğin acılardan
Bütün benliğime hak çıkardın.
İsmini isimsiz,
Ancak iki gece yaşadığım günlere yazdım.

Şimdi nur çiçeklerim soldu yüreğimde.
İdamlık sorulara cevap veriyorum.
Ve hiç bitmeyen bir sevgiyle,
Her gün kendimden bir şeyler eksiltiyorum.

Dedim ya
Sen İstanbul kadar zor
Ankara kadar güzelsin
Belki hatırlamazsın şimdi
Hani birer bardak çay içtiğimizi
Oturup sohbet ettiğimizi,
Her ayrılışta bir şeylerimin sende kalışını
Anla da insafa gel desem çok geç
Ben şimdi hüzün otobüsünde günlerimi saymaktayım.
Ve son durağa doğru yoldayım.

Eğer insafa gelirsen bir gün
Ben yine seni
İstanbul kadar zor
Ankara kadar güzel hatırlarım

Sana İlk Gelişim




Ne senin nede benim,
Bilmediğimiz bir zaman,
Sokak lambasıyla aydınlanan,
Tahta bir kapının önündeydim.

Sokağın karanlıktı, evlerde
Bir tek senin kapın Aydınlıktı.
Bir de beni beklediğin odan Aydınlıktı.
Sana gelişimin sıcaklığındaydı ellerim.

Islaktı kaldırımlar ve gözlerim,
İnce bir yel esiyordu sıcaktı ısınıyordum,
Kalbim çıkacaktı yerinden heyecanlıydım.
Kurtuluşumdu sana gelişim.

Gelişimi, kapında bekleyişimi hissettin,
Yavaşça açtın tahta kapını
Bir anda aydınlattı yüzünü sokak lambası,
Bir anda durdu ince yel.
Zaman durdu dünya durdu.
İşte memleket gözlüm sana ilk gelişim
Böyle oldu.

Kader Demenin Ne Faydası Var

Aynadaymış mısraların bir çoğu
Gurur denen çizgi ayırdı yolu
Acıyı, kederi geceler yoğurdu
Zamansız güller dalında kurudu

Sitem etmek yersiz şimdi kadere
Bizi eller değil, gurur ayırdı bilene
Ah ettikçe suçlu ben oldum sende
Kurumuş anılar kaldı, bu şehirde

Zaman sonsuz değil, geçer yıllar
Bağladı saçıma gümüşten aklar
Meyve vermez oldu baharda dallar
Buna kader demenin ne faydası var

Yokluğunu Öptüm...

Kelimelerim kan revan içinde.
Yüreğim yorgun, gözlerim solgun.
Notaları öksüz bir şarkı gibi
Ağlıyorum bulutların koynunda..
Ve kimseler görmesin diye,
Gözyaşlarımı kaldırımlara siliyorum..
Mürekkebimle yıkamıyorum
Hasretinin karanlık duvarlarını...

Gözlerimi kapattım geceye.
Şiirlerimi hecelerinden vurup
Toprağın beyaz sayfalarına uzanıyorum.

Bulanık sularda yıkıyorum
Kan çanağı olmuş gözlerimi.
Hasretin düşerken avuçlarıma,
Mor tonları giydiriyorum
Acıyı emen dudaklarıma.
Sessizliğe bürünmüşken sevda,
Baharlarda filizlenen taze dallardan
Darağaçları sunuyorum yüreğime.
Yokluğunu öperken dudaklarından
Pusular kuruyorum aldığım her nefese..


Oysa umuda gülümseyen bu adam
Boyun eğer miydi kanlı pusulara ?
Diz çöker miydim karakışlara ?
Ama yokluğunda
Vuslatları öper gibi,
Karanlıkları öpüyorum
Adını ezberlettiğim dudaklarımla......

Sevgi Yağmurlarıyla,Sırılsıklam Olalım.

Sevgi yağmurlarıyla sırılsıklam olalım.
Gökkuşağı renginde,sevdalarla coşalım,
Yıldız gibi parlayan,bir hayale koşalım,
Huzur ve Mutluluğu birlikte paylaşalım

İki Kalp arasında güllerle köprü kurdum,
Sevdanın ateşiyle,kuşlara seni sordum,
Hayalimde yaşayan,sevgiyi şimdi buldum,
Kadere ezilmedim,dimdik ayakta durdum,

Yıllar hazan olsada,benim baharım sensin,
Dile gelen Bülbülüm,sevgimi nağmelesin,
Açan tomurcuk güller,aşkımızı söyleyin,
Haykıralım Dünyaya,bütün alem dinlesin.

Selahattin Sahip

Madem Sonunda Ayrılık Vardı

Madem sonunda ayrılık vardı
Söyle gülüm sevda neden yaşandı
Madem ayrılık sonumuz gözyaşı mahsulümüz olacaktı
Söyle gülüm sevda neden yaşandı.

Madem gitmek için gelmiştin bana
Söyle gülüm sevda neden yaşandı
Madem ardında bir dalı kırık bırakmaktı niyetin
Söyle gülüm sevda neden yaşandı.

Madem kanlı hançerini kalbime batıracaktın acımadan
Söyle gülüm sevda neden yaşandı
Madem sevgiye inanmıyordun
Söyle gülüm sevda neden yaşandı.

Tesbih

Sen giderken gözlerim dopdoluydu
Ve yağan yağmurla caddeler ıslak
Yokluğundan bir rüzgar esti hazin
Teselliler döküldü yaprak yaprak

Gökyüzünde bir bir söndü yıldızlar
Bir karanlık geldi gittiğin yerden
Ümitlerim vardı tesbih misali
Sen giderken dağılıverdiler birden.