Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 979

**...Yüzün

Sponsorlu Bağlantılar

Söndürülmek sırasını bekleyen bir ışıkla
Göz göze geldiğimiz anın hatırı için
Yüzünü tüm ayrıntısıyla nakşettim
O gece hafızama bilir misin?

Gölgeler bir sahip bulmak telaşıyla
Koşup duruyorlardı mahşeri kalabalıklarda
Aydınlıklar tutsağıydı yedi kat göğün
Envai türlü sessizlik çınlıyordu kulaklarda

O anda evrene müjdeler salan yüzün
Bölüştürüldü sofralara ganimet olarak
Yüzün ki bin bir bereketi ömrümüzün
Yüzün ki yeter aleme nimet olarak

Susuyorum

Gecenin karanlığına inat
Parlayan yıldızlar toplardım
Umutsuzluklara inat
Ellerimi açtığımda
Sonsuzluğun hiçliği avuçlarımda
Adının her tanesi düşüyor yalnızlığıma

Bir ışık süzülüyor pencereden
koşmalı
Koşup yakalamalı güneşi
Tutmalı yaşam ağacının dalından
Oysa ki;
Ellerde yaşanmışlıkların kelepçeleri,
Ayaklarda tükenmişliğin prangaları..
Gözlerimde yağmur bulutları

Avuçlarımda geçmişin izleri
Savurdukça tenime çarpıyor
Acıtıyor canımı
Kan kırmızı gözlerim
Susuyorum suskunluğumla
Kendimi öldürüyor
Sadece sen oluyorum..

Gittin...
Ben arkandan sadece baktım.
Oysa söyleyecek o kadar çok şeyim vardı ki...
’’gidersen, iyiye dair ne varsa içimde yitireceğim hepsini.
Gidersen, sönecek içimdeki ateş ve bir daha hiç kimse yakamayacak.
Gidersen, karanlığa mahkum edeceksin günlerimi.
O karanlıkta yolumu kaybedeceğim...’’ diyecektim sana.
Konuşamadım...

Gittin...
gidişini görmemek için gözlerimi kapattım.
Öğlesine acıdı ki içim, tutup koparsalardı kolumu,
bacağımı bu kadar acı duymazdım.
Acım yaş olup akmalıydı gözümden.
Ağlayamadım...

Gittin...
gidişini önlemek için tutmalıydım ellerinden.
Ellerim değilmiydi her dokunuşunda seni ürperten?!
ürperirdin yine biliyorum.
Bir kez dokunsam, bir kes tutsam ellerini,
gitmek için biriktirdiğin bütün cesaretin kaybolurdu.
Tutamadım...

Gittin...
bir yıkım gibiydi gidişin.
Sen adım, adım uzaklaşırken benden çöküp kaldı bedenim olduğu yerde.
Nice terk edişlere dayanan bu yürek bu kes yenilmişti.
Bu kadar zayıf değildim ben, kalkmalıydım.
Kalkamadım...

Gittin...
oysa ben geldiğin gün gideceğini biliyordum.
Hazırdım gidişine.
Kaçak zamanları yaşıyorduk.
Zaman bitecek ve sen gidecektin.
Bense gidişinin ertesi günü hayatıma kaldığım yerden devam edecektim.
Edemedim...
Başlayamadım...

Gittin...
bir şey söyledin mi giderken?
‘KAL’ dememi istedin mi?
Son bir kez ‘ SENİ SEVİYORUM ’ dedin mi?
‘BEKLE BENİ DÖNECEĞİM’ dedin mi?
Beynim öylesine uğulduyordu ki...
Duyamadım...

Gittin...
Nereye gittiğin önemli değildi.
Binlerce kilometre uzaklarda dahi olsan,
iki metre ötemde de fark etmiyordu.
Artık yoktun ve asıl bu düşünce beni felç ediyordu.
Kurtulmalıydım senden,
bu yokluğun duygusundan kurtulmalıydım.
Kurtulamadım...

Gittin...
unutulanların arasına katılmalıydın.
Anıları bir sandığa koyup hayatı
bir yerinden yakalamalıydım.
Bu aşk noktalanmalıydı,
bu sevdadan vazgeçmeliydim.
Yapamadım...

Gittin...
bir okyanusun ortasında,
tek küreği kaybolmuş
sandalda dev dalgalarla boğuşan bir denizciyim artık.
Bil ki; Sevmekten vazgeçmedim seni,
bil ki seninle birlikte sevdanıda taşıyacağım yüreğimde.
Bil ki seni...
unutamadım...

Aşk Kırıntıları

yaklaştırsana yavaş yavaş kendini bana.
al içine tekrar derinine sakla,kat kasırgana.
yalan söyleme bak gözlerime bitmiş olamaz.
yokla ceplerini aşk kırıntıları kalmış olmalı biraz.

yürürüm ipte,ağım yokken hem de,
kopkoyu içim inan çok çalıştım
bu kalpsiz dünyayı sevebilmek için .
neyim var ki sanki senden başka
hadi son bir kez
ceplerini yokla aşk kırıntıları kalmış olmalı biraz.

aşk kırıntılarıyla doymaktansa
aç kalırım tek başıma bu hayatta.
paylaşacak bir şey artık yoksa bir erkekle bir kadın arasında

Sevgili
En sevgili
Ey sevgili

radyoda bir yanık bir sevda
türküsü...yüreğime yüreğime vuruyor...
seni getiriyor uykularından...
kahve içiyorum sevgili...
hücreyi andıran odamda şiirler
büyütüyorum..
bir ağrı gibi saplanıyorsun sol yanıma
aynalarda bakışını arıyorum sevgili
simeranyayı düşünüyorum...
karkent düşleri görüyorum kimsesiz
odamda...
üşüyorum sevgili..sen yoksun...

aşkı düşünüyorum sevgili...
aşkı yazıyorum
"Aşk bu dünyanın ölçüleriyle açıklanamaz
sevgili. Aşk bir yolculuktur sevgili...Bu
yolculukta artık para, tarifeler,
beklentiler, randevular, taksitler, iş,
anneler ve korkular yoktur. Aşkın kendi
gerçekliği vardır sevgili. İnsan bir başka
ışığa teslim olur... "

ahh yüreğim...
aşka aşık yüreğim...
yüreğimde med cezirler
senin dalgaların
kıyına vuruyorum
köpük köpük
topla beni...
sevgili...
aynalara değil
geceye tut beni