Hamdım SANAdır ey RAB'Bİm:::..
Hayat!..
Zaman!..
Sevgili!..
Şükür!..
Ölüm!..
Sonsuzluk!..
Ya RAB'Bİ!..
"Hayat”a getiren SENSİN..Topraktan bedene, nurundan nur üfleyen SEN nurunun üstüne ruh giydiren, ruha can veren... Cana can katan, yüregi, koyan ruha... SENSİN Ya RAB'Bİ!!..
"Zaman” veren bize... Bedendeki ruha, ruhtan öte bir sey katan, akıl veren, SENSİN... O aklı “zaman”la birlestirip yüregimin kapılarını açan... Yüregimin ihtiyacı olan “zaman”ı veren SENSİN Ya ALLAH’ım!!..
“Sevgim”i, “sevgin”i veren bu ruha... Evrendeki belki de en güzel, en harika duyguyu nasip edensin SEN... Yüregime SENİN “sevgi”ni, Rasûlullah’ımın “sevgi”sini kazıyan SEN... Hamdım SANA, tövbem SANA, “sevgi”m SANA Ya RABBİM!!..
“Şükür” Ya RAB'Bİm!.. Verdigin nimete sükürler olsun.. Beni ben olarak yarattıgın için, hayata farkı bir bakıs acısıyla bakabilmem icin benden bir Şeyler aldiğin için ve onların yerine muhteşem güzellikler verdigin icin Şükrüm SANA... Eksiğimi, “fazla”sıyla, “fazla”mla tamamladığım icin saygım SANA... Hayranlığım SANA... Cennetle cehennemi ayırt edebileceğim aklı, zekayı, hayatı o eksiksiz, belki de, en çok şükrettiğim nimetlerimi gözlerimi, yüregimi- verdigin icin hamdim SANA... Gözlerimin, yüregimin dilini olusturduğun ve o dili bana nasip ettiğin için şükürler az kalır SANA... Hamd olsun, Ya RAB'Bi!!..
“Ölüm”... Son ve yeni bir baslangıç... Baslangiclarin en özeli belki de, son gibi görünen; ama yeni bir hayatin, sonsuzluğun başlangıcı olan son...
Son ama baslangıç... Cehennemi yaşama korkusu, cenneti görme heyecanı... Heyecanlar, korkular, acılar, sevinçler... Faniliğin sonu, ebediyetin başlangıcı... “Ölüm”... Diğer yarımın RAB'B’e teslim olduğu an...
“Sonsuzluk”... “Son”a “suz” ve “luk” eki getirebilmek, “son”u olumsuz kılmak ve belki de en olumlu olumsuza ulaşma... Ruhun, bedenden ayrılması, ebediyete doğru yol alması...
Hayatı baslatan da SENSİN, sona erdiren de SEN. Ruha can veren de sen, sonsuzluğu üfleyen de SEN... SENSİN ölüm ile sonsuzluk arasında incecik bir cizgi oluşturan, SENSİN o çizgide bizleri hesap gününe davet eden... SENSİN bu “son”a son verecek olan ve SENSİN bana o sonsuzluğu, ebediyeti gösterecek olan...
Hayatım..
Zamanım..
Sevgim..
Şükrüm..
Ölümüm.. Sonsuzluğum SANAdIr ALLAH'ım!!..
Kendine, rahmetine layık gör beni RAB'Bim!..
Hamdım SANA.. sevgim SANA.. saygım SANA.. korkum SANA.. şükrüm SANA.. hayranlıgım SANA.. tövbem SANA..
Kabul Eyle!!!..
Kabul Eyle!!!..
Kabul Eyle!!!..
ALLAH'IM!!!..
(AMİN)
Sponsorlu Bağlantılar
Zaman!..
Sevgili!..
Şükür!..
Ölüm!..
Sonsuzluk!..
Ya RAB'Bİ!..
"Hayat”a getiren SENSİN..Topraktan bedene, nurundan nur üfleyen SEN nurunun üstüne ruh giydiren, ruha can veren... Cana can katan, yüregi, koyan ruha... SENSİN Ya RAB'Bİ!!..
"Zaman” veren bize... Bedendeki ruha, ruhtan öte bir sey katan, akıl veren, SENSİN... O aklı “zaman”la birlestirip yüregimin kapılarını açan... Yüregimin ihtiyacı olan “zaman”ı veren SENSİN Ya ALLAH’ım!!..
“Sevgim”i, “sevgin”i veren bu ruha... Evrendeki belki de en güzel, en harika duyguyu nasip edensin SEN... Yüregime SENİN “sevgi”ni, Rasûlullah’ımın “sevgi”sini kazıyan SEN... Hamdım SANA, tövbem SANA, “sevgi”m SANA Ya RABBİM!!..
“Şükür” Ya RAB'Bİm!.. Verdigin nimete sükürler olsun.. Beni ben olarak yarattıgın için, hayata farkı bir bakıs acısıyla bakabilmem icin benden bir Şeyler aldiğin için ve onların yerine muhteşem güzellikler verdigin icin Şükrüm SANA... Eksiğimi, “fazla”sıyla, “fazla”mla tamamladığım icin saygım SANA... Hayranlığım SANA... Cennetle cehennemi ayırt edebileceğim aklı, zekayı, hayatı o eksiksiz, belki de, en çok şükrettiğim nimetlerimi gözlerimi, yüregimi- verdigin icin hamdim SANA... Gözlerimin, yüregimin dilini olusturduğun ve o dili bana nasip ettiğin için şükürler az kalır SANA... Hamd olsun, Ya RAB'Bi!!..
“Ölüm”... Son ve yeni bir baslangıç... Baslangiclarin en özeli belki de, son gibi görünen; ama yeni bir hayatin, sonsuzluğun başlangıcı olan son...
Son ama baslangıç... Cehennemi yaşama korkusu, cenneti görme heyecanı... Heyecanlar, korkular, acılar, sevinçler... Faniliğin sonu, ebediyetin başlangıcı... “Ölüm”... Diğer yarımın RAB'B’e teslim olduğu an...
“Sonsuzluk”... “Son”a “suz” ve “luk” eki getirebilmek, “son”u olumsuz kılmak ve belki de en olumlu olumsuza ulaşma... Ruhun, bedenden ayrılması, ebediyete doğru yol alması...
Hayatı baslatan da SENSİN, sona erdiren de SEN. Ruha can veren de sen, sonsuzluğu üfleyen de SEN... SENSİN ölüm ile sonsuzluk arasında incecik bir cizgi oluşturan, SENSİN o çizgide bizleri hesap gününe davet eden... SENSİN bu “son”a son verecek olan ve SENSİN bana o sonsuzluğu, ebediyeti gösterecek olan...
Hayatım..
Zamanım..
Sevgim..
Şükrüm..
Ölümüm.. Sonsuzluğum SANAdIr ALLAH'ım!!..
Kendine, rahmetine layık gör beni RAB'Bim!..
Hamdım SANA.. sevgim SANA.. saygım SANA.. korkum SANA.. şükrüm SANA.. hayranlıgım SANA.. tövbem SANA..
Kabul Eyle!!!..
Kabul Eyle!!!..
Kabul Eyle!!!..
ALLAH'IM!!!..
(AMİN)
"İnşallah"derse Yakaran..."İnşa" eder YARADAN.