Dave Gahan
VIP !..............!
80'li yıllarda büyük başarılar yakalayan ve arkasında dünyanın en kalabalık hayran kitlelerinden birini bırakan büyük gruplardan Depeche Mode'un iki üyesi birden, birkaç hafta arayla solo albümlerini piyasaya sürdüler. Bunlardan ilki Martin Gore'un, sevdiği şarkılarını yorumladığı çalışması "Counterfeit 2" idi... Diğeri ise Dave Gahan'ın yeni stüdyo albümü "Paper Monsters".
Peşpeşe çıkan albümler ortada bir yarış olduğu izlenimini uyandırsa da, Dave Gahan'ın diğer Depeche Mode elemanları kadar abartılı bir egosu yok. Dolayısıyla da albümünü çıkarırkenki düşüncesinin bu yönde olmadığını belirtirsek yalan söylemiş olmayız. Bu pozitif enerjiyle dolu, konuşkan sahne adamının içinde hassas bir ruh saklı. Depeche Mode'da saygı görmediğini söylüyor, ama niyeti kendisini acındırmak değil. Onun istediği sadece dikkate alınmak. Bununla birlikte hiçbir zaman kendi fikrini Martin'e söyleyemediğini de itiraf ediyor. Belli ki ufak tefek gerginlikler yaşanıyor, ancak telaşa mahal yok. Her grup içinde böyle şeyler olabilir. Zaten bir grup içindeki üyelerin birbiriyle her zaman çok iyi geçiniyor olduğu fikri, romantik hayranların kafasındaki bir hayalden öteye gidemez çoğu zaman. Bu noktada anımsanması gereken; özellikle ünlü grupların üyelerinin, çalışma sürelerinin dışında, kazandıkları paraların paylaşımı için avukat bürolarında buluşan iş adamları olduğu gerçeğidir.
Bir rock yıldızının sahip olması gereken her şeyi barındıran Gahan'a bir grubun görünen yüzlerinden biri olmak yetmiyor. O, yaratıcı süreçte daha etkin olmak istiyor. Fikrinin sorulmasını ve beraber karar verilmesini istiyor. İçindeki tüm birikimi doğrudan yansıtacağı tek alanın solo projeleri olduğunu kanaatinde ve rüşdünü ispatlama alanı olarak bu yolu seçmiş durumda.
2 Haziran 2003 çıkışlı "Paper Monsters" albümünün Martin Gore'a karşı bir tepki olduğu söylenebilir. Her ne kadar karşı tarafa ilişkin doğrudan bir suçlama olmasa da, Gahan yaptığı albümle Gore'dan fersah fersah uzaklaşıyor ve bu mesafe ilk iş için oldukça iyi. Tabii bunda ve kompozisyonların başarıyla icra edilmesinde müzisyen arkadaşlarının yardımı azımsanmayacak kadar büyük. Sigur Ros'un yapımcısı Ken Thomas ve New York'lu çoklu-enstrümantalist Knox Chandler gibi.
Albümdeki genel atmosfer (tıpkı "Personal Jesus"da olduğu gibi), kara mizah öğeleri içeren bir filmin seslendirilmesi gibi karanlık ve derin düşüncelere sevk ediyor. Açılış parçası olan "Dirty Sticky Floors" bu durumun tipik bir örneği olarak dikkat çekiyor. Yaylılar eşliğinde aranje edilen masalsı "Hold On", "A Little Piece" ve "Stay" genel ruh halini başarıyla yansıtan diğer kaliteli parçalar.
Albüm, 10 şarkıdan oluşuyor; "Dirty Sticky Floors", "Hold On", "A Little Piece", "Bottle Living", "Black And Blue Again", "Stay", "I Need You", "Bitter Apple", "Hidden Houses" ve "Goodbye". Ayrıca İngiltere ve Amerika'da, albümün yanında bir de bonus DVD veriliyor. Bu ilgi çekici sürprizin içinde kısa bir film, "Dirty Sticky Floors" şarkısının video klibi, bazı canlı performanslardan görüntüler ve fotoğraf galerisi yer alıyor.
"Paper Monsters", Gahan'ın ilk solo albümü. 22 yıl gibi uzun bir süre Depeche Mode'un başını çekmiş olan bu tecrübeli müzisyen, gerçekten yeniden doğuş manifestosunu andıran güçlü reflekslere sahip bir çalışma çıkarmış. Esaretten kurtulmuşcasına özgürlüğünü haykırıyor.
Sponsorlu Bağlantılar
Bir rock yıldızının sahip olması gereken her şeyi barındıran Gahan'a bir grubun görünen yüzlerinden biri olmak yetmiyor. O, yaratıcı süreçte daha etkin olmak istiyor. Fikrinin sorulmasını ve beraber karar verilmesini istiyor. İçindeki tüm birikimi doğrudan yansıtacağı tek alanın solo projeleri olduğunu kanaatinde ve rüşdünü ispatlama alanı olarak bu yolu seçmiş durumda.
2 Haziran 2003 çıkışlı "Paper Monsters" albümünün Martin Gore'a karşı bir tepki olduğu söylenebilir. Her ne kadar karşı tarafa ilişkin doğrudan bir suçlama olmasa da, Gahan yaptığı albümle Gore'dan fersah fersah uzaklaşıyor ve bu mesafe ilk iş için oldukça iyi. Tabii bunda ve kompozisyonların başarıyla icra edilmesinde müzisyen arkadaşlarının yardımı azımsanmayacak kadar büyük. Sigur Ros'un yapımcısı Ken Thomas ve New York'lu çoklu-enstrümantalist Knox Chandler gibi.
Albümdeki genel atmosfer (tıpkı "Personal Jesus"da olduğu gibi), kara mizah öğeleri içeren bir filmin seslendirilmesi gibi karanlık ve derin düşüncelere sevk ediyor. Açılış parçası olan "Dirty Sticky Floors" bu durumun tipik bir örneği olarak dikkat çekiyor. Yaylılar eşliğinde aranje edilen masalsı "Hold On", "A Little Piece" ve "Stay" genel ruh halini başarıyla yansıtan diğer kaliteli parçalar.
Albüm, 10 şarkıdan oluşuyor; "Dirty Sticky Floors", "Hold On", "A Little Piece", "Bottle Living", "Black And Blue Again", "Stay", "I Need You", "Bitter Apple", "Hidden Houses" ve "Goodbye". Ayrıca İngiltere ve Amerika'da, albümün yanında bir de bonus DVD veriliyor. Bu ilgi çekici sürprizin içinde kısa bir film, "Dirty Sticky Floors" şarkısının video klibi, bazı canlı performanslardan görüntüler ve fotoğraf galerisi yer alıyor.
"Paper Monsters", Gahan'ın ilk solo albümü. 22 yıl gibi uzun bir süre Depeche Mode'un başını çekmiş olan bu tecrübeli müzisyen, gerçekten yeniden doğuş manifestosunu andıran güçlü reflekslere sahip bir çalışma çıkarmış. Esaretten kurtulmuşcasına özgürlüğünü haykırıyor.
Son düzenleyen KisukE UraharA; 6 Temmuz 2008 18:25
Biyografi Konusu: Dave Gahan nereli hayatı kimdir.
Gerçekçi ol imkansızı iste...
Epping, Essex, İngiltere
