Miles Davis
Ziyaretçi
Miles Davis
Kendi grubunu kurmak için ilk hamleyi 1949 yılında yaptı ve bu atılım, caz müziğin yeni bir rotaya girmesine sebep oldu. Efsanevi müzisyen Gil Evans’ın da aranjmanlarıyla dahil olduğu bir nonet (9 kişilik grup) oluşturan Davis, geleneksel cazda yeri olmayan tuba ve benzer bir çok enstrümanı bu türe dahil etti. Formları zorlayan ve içine girilmesi oldukça zor ama bir o kadar da ilgi çekici olan "cool jazz"ı yarattı. Bu nonetin eserleri bir araya getirilerek daha ileri tarihlerde “The Birth of the Cool” ismiyle sınırlı sayıyla piyasaya sürüldü. 1953 yılında uyuşturucu probleminin içinden çıkılmaz bir hal almasıyla memleketinin yolunu tuttu ve kendini bir odaya kilitleyip, arınana kadar (yedi gün) da oradan çıkmadı. O kapıdan çıkan eski Davis olmadı ve bir yıl sonra bir dizi albüm yayınladı. Ama prestijini geri kazanmak için bir yıl daha beklemesi gerekecekti.
1955 yılında Newport Jazz Festivali’nde Thelonious Monk klasiği ‘Round Midnight’da attığı unutulmaz soloyla birlikte büyük Miles efsanesi oluşmaya başlamıştı. Aynı yıl içinde John Coltrane, Red Garland, "Philly" Jo Jones ve Paul Chambers’ı yanına alarak kurduğu Miles Davis Quintet (beş kişilik grup) ile keşiflerine başladı. Bu kadroyla beş albüm yayınlayan Davis, 1958’de Julian “Cannonball” Adderly ve Jimmy Cobb’u da takıma katarak “Milestones” adlı klasiği yayınladı. Bu albümün ardından, kadroda birkaç ufak değişiklik daha yaşandı ve hâlâ müzik tarihinin en büyük işbirliği olarak kabul edilen oluşum ortaya çıktı.
50’li yıllara noktayı belki de tüm zamanların en büyük, en önemli müzikal eseri olan “Kind of Blue” ile nokta koyan Davis, cazın gidişatını bir kez daha değiştirmeyi başardı. Albümün yayını ertesinde, grup elemanlarının ayrılarak, kendi gruplarını oluşturmasıyla ekip dağıldı. (Zaten Davis, ekiplerini her zaman genç müzisyenlerden oluştururdu ve bu müzisyenler bir gün kendi gruplarını oluşturmak için bu adı konmayan akademiden ayrılırdı. Yazıda ismi geçen hemen herkesi keşfeden de Miles Davis’in ta kendisidir.)
Grubun dağılması üzerine Davis tekrar Gil Evans ile çalışmaya başladı ve bir orkestrayla beraber Rodrigo ve Manuel de Fella gibi isimlerin flamenko eserlerini yorumladı. Birkaç yıl boyunca deneysel çalışmalara imza atan Davis, genç müzisyenlerle birlikte yeni bir grup oluşturdu. 1963 yılında, Wayne Shorter, Herbie Hancock, Ron Carter ve Tony Williams’ı bir araya getirerek ikinci efsanevi grubunu oluşturdu. Birlikte oldukları yıllar boyunca müziğin ve özellikle cazın sınırlarını zorlayan bu ekip beş albüm yayınladı. Bu albümlerde elektro bas, elektro piyano ve gitar sesine rastlamak da mümkündü. 1968’de Joe Zawinul’u 2. klavyeci olarak gruba alan Davis, bir yıl sonra bir başka klasik “In a Silent Way”i kaydetti. Müziğin gidişatını istediği anda değiştirebilme kabiliyetine sahip olduğundan, bunu bir kez daha yapmaya karar vermişti ve aynı yıl içinde İngiliz gitarist John McGloughlin’i ekibe dahil edip, davulun başına da oyuncu değişikliğine giderek Jack DeJohnette’i oturtunca rock ve cazı birleştiren ve aynı zamanda içinde elektronik efektler de barındıran ve türlerin ilk defa birbiriyle bu denli iç içe girdiği devrimci “Bitches Brew” ü kaydetti. Bu albüm, bir milyona yakın satarak, cazın popülaritesini hiç olmadığı kadar artırdı. “Bitches Brew” aynı zamanda caz müzikteki “fusion” akımını yarattı.
‘70’lerin başında elektrikli enstürmanlarla arayışlarına devam eden Davis, müziğine daha fazla funk enjekte etti. altı yıla beş stüdyo albümü ve bir o kadar da canlı kayıt sığdırdı. Ancak 1976’da sağlık problemleri, alkol ve uyuşturucu bağımlılığı ve fiziksel çöküş nedeniyle her şeye beş yıllık bir ara verdi. Bağımlılıklarına karşı kazandığı ikinci zafer ve belki de yaşadığı bu süreçte yarattığı fusion müziğin ana akıma dahil oluşunu seyrederken hiçbir şey yapamıyor olma hissi onu yeniden harekete geçirdi. 1981’e kadar kimselerin hâlâ dinleme şansı bulamadığı kayıtlar yaptı.
Bu tarihten sonra Bill Evans ve Marcus Miller ile birlikte yeniden albüm kaydetmeye başlayan Davis, hâlâ müziği ileri itmeye devam ediyor ve asla eski başarılarının üzerine yatmıyordu. Keşiflerine, synthesizer ve yeni stüdyo kayıt tekniklerini kullanarak devam etti. ‘80’lerin başında başlayan ve ‘91’de yaşadığı solunum sorunları ve geçirdiği zatürre sebebi ile eylül ayında dünyaya veda ettiği döneme kadar sayısız Grammy kazanan Davis, bugüne kadar müzik dünyasında var olmuş en büyük beş isimden biridir dersek, ne yanılmış ne de yanıltmış oluruz.
Diskografi
Modern müzik tarihinin en önemli isimlerinden biriydi Miles Davis.Büyüleyici trompeti, bol katmanlı besteleri, caz dünyasına sunduğu müthiş yetenekler ve elbette devrimci ve keşfetmekten bıkmayan kişiliğiyle Gerçek Bir Efsane Miles Davis...Sponsorlu Bağlantılar
Miles Davis (d. 26 Mayıs 1926, Alton, Illionis, ABD - ö. 28 Eylül 1991, Santa Monica), ABD'li caz trompetçisi.26 Mayıs 1926’da Illinois’de doğan Davis’in trompeti ilk eline aldığı 13 yaşından beri müzikte değiştirmediği hiçbir şey kalmadı. 2. Dünya Savaşı sonrasından başlayarak, öldüğü tarihe kadar müziğe yeni açılımlar katan biri olarak varoldu. Daha lise yıllarında eyalet sınırlarında Billy Eckstine ile çeşitli performanslar sergileyerek yerel bir fenomene dönüşen Davis’in 18 yaşında Julliard Müzik Okulu’nda okumak için New York’a gelişi sadece onun hayatını değil, tüm müzik tarihini değiştirdi. Ama birincil hedefi Charlie “Bird” Parker ve Dizzy Gillespie ile çalmak olan Davis, bu amacına ulaşmak için okulu bir hayli ihmal etti. Neyse ki nihayetinde istediğini başardı ve yaklaşık üç yıl “Bird”ün grubunda çaldı.
East St. Louis'de orta halli bir ailede büyüyüp, müziğin farkına 6-7 yaşlarında varan Miles Davis babasının ona hediye ettiği trompetle müziğe ilk adımlarını attı. İlk trompet hocası Elwood Buchanan'ın ona çok emeği geçmiş, onu çok etkilemiştir. İkinci hocası bay Gustav kendi ürettiği trompet ağızlıklarından birini de Miles için yapmıştı. Bu ağızlık özgün sesini yakalamasında yaşamsal rol oynamıştır. Okuduğu okulun orkestrasında ve birkaç R&B grubunda çalmaya başladı. Cazı keşfedince Charlie Parker ve Dizzy Gillespie'nin sesine hayran kaldı.
Dizzy ve Bird'de onu beğendiler ve New York'a davet ettiler. New York'ta gündüzleri müzik okulu Julliard'a gidiyordu. Miles Davis fazla zaman harcamayıp Parker ile 1946'dan 1948'e kadar çaldı. Bu onun ilk tecrübesiydi. Sonra J.J Johnson, Lee Konitz, Gerry Mulligan, John Lewis ve Max Roach gibi mükemmel caz ustalarından oluşan bir grupta çaldı ve sonucu "Birth Of The Cool" albümü oldu.
50'lilerin başlarında John Coltrane, Red Garland, Paul Chambers, Philly Joe Jones gibi isimlerle çalıştı. Bu grup çok popüler oldu ve Cookin', Steamin', Workin' ve Relaxin' gibi albümler yaptılar. Gil Evans ile çalışırken Porgy and Bess ve Sketches of Spain gibi başarılı albümler yaptılar. En güzel albümü Coltrane, Julian Adderley, Bill Evans, Paul Chambers ve Philly Joe Jones ile yaptığı Kind Of Blue albümü. 60'lı yıllarda Miles Davis, Wayne Shorter, Herbie Hancock, Tony Williams ve Ron Carter ile çalıştı. Biraz daha deneysel ve karışık, özgün bir caz yaptılar. Sonuç olarak 6-disk setli The Complete Columbia Studio Recordings 1965-68 albümü ortaya çıktı.
70'li yıllarda Miles Davis gençlerin rock müziği caza tercih ettiklerini farketti. Ve müziğinde elektro-gitar, bas gitar, org ve amfiye bağlı trompet kullanmaya başladı. Sonucunda "Bitches Brew" adlı albümü 400.000 sattı ve tarihe en çok satan caz albümü olarak geçti. 70 ve 80'lerde aynı tarzda devam etti.
Başrolünü Jeanne Moreau'nun oynadığı Louis Malle'in ünlü kara filmi 'Ölüm Asansorü'ne yaptığı müzik bir kült objesi haline gelmiştir.
Kendi grubunu kurmak için ilk hamleyi 1949 yılında yaptı ve bu atılım, caz müziğin yeni bir rotaya girmesine sebep oldu. Efsanevi müzisyen Gil Evans’ın da aranjmanlarıyla dahil olduğu bir nonet (9 kişilik grup) oluşturan Davis, geleneksel cazda yeri olmayan tuba ve benzer bir çok enstrümanı bu türe dahil etti. Formları zorlayan ve içine girilmesi oldukça zor ama bir o kadar da ilgi çekici olan "cool jazz"ı yarattı. Bu nonetin eserleri bir araya getirilerek daha ileri tarihlerde “The Birth of the Cool” ismiyle sınırlı sayıyla piyasaya sürüldü. 1953 yılında uyuşturucu probleminin içinden çıkılmaz bir hal almasıyla memleketinin yolunu tuttu ve kendini bir odaya kilitleyip, arınana kadar (yedi gün) da oradan çıkmadı. O kapıdan çıkan eski Davis olmadı ve bir yıl sonra bir dizi albüm yayınladı. Ama prestijini geri kazanmak için bir yıl daha beklemesi gerekecekti.
1955 yılında Newport Jazz Festivali’nde Thelonious Monk klasiği ‘Round Midnight’da attığı unutulmaz soloyla birlikte büyük Miles efsanesi oluşmaya başlamıştı. Aynı yıl içinde John Coltrane, Red Garland, "Philly" Jo Jones ve Paul Chambers’ı yanına alarak kurduğu Miles Davis Quintet (beş kişilik grup) ile keşiflerine başladı. Bu kadroyla beş albüm yayınlayan Davis, 1958’de Julian “Cannonball” Adderly ve Jimmy Cobb’u da takıma katarak “Milestones” adlı klasiği yayınladı. Bu albümün ardından, kadroda birkaç ufak değişiklik daha yaşandı ve hâlâ müzik tarihinin en büyük işbirliği olarak kabul edilen oluşum ortaya çıktı.
50’li yıllara noktayı belki de tüm zamanların en büyük, en önemli müzikal eseri olan “Kind of Blue” ile nokta koyan Davis, cazın gidişatını bir kez daha değiştirmeyi başardı. Albümün yayını ertesinde, grup elemanlarının ayrılarak, kendi gruplarını oluşturmasıyla ekip dağıldı. (Zaten Davis, ekiplerini her zaman genç müzisyenlerden oluştururdu ve bu müzisyenler bir gün kendi gruplarını oluşturmak için bu adı konmayan akademiden ayrılırdı. Yazıda ismi geçen hemen herkesi keşfeden de Miles Davis’in ta kendisidir.)
Grubun dağılması üzerine Davis tekrar Gil Evans ile çalışmaya başladı ve bir orkestrayla beraber Rodrigo ve Manuel de Fella gibi isimlerin flamenko eserlerini yorumladı. Birkaç yıl boyunca deneysel çalışmalara imza atan Davis, genç müzisyenlerle birlikte yeni bir grup oluşturdu. 1963 yılında, Wayne Shorter, Herbie Hancock, Ron Carter ve Tony Williams’ı bir araya getirerek ikinci efsanevi grubunu oluşturdu. Birlikte oldukları yıllar boyunca müziğin ve özellikle cazın sınırlarını zorlayan bu ekip beş albüm yayınladı. Bu albümlerde elektro bas, elektro piyano ve gitar sesine rastlamak da mümkündü. 1968’de Joe Zawinul’u 2. klavyeci olarak gruba alan Davis, bir yıl sonra bir başka klasik “In a Silent Way”i kaydetti. Müziğin gidişatını istediği anda değiştirebilme kabiliyetine sahip olduğundan, bunu bir kez daha yapmaya karar vermişti ve aynı yıl içinde İngiliz gitarist John McGloughlin’i ekibe dahil edip, davulun başına da oyuncu değişikliğine giderek Jack DeJohnette’i oturtunca rock ve cazı birleştiren ve aynı zamanda içinde elektronik efektler de barındıran ve türlerin ilk defa birbiriyle bu denli iç içe girdiği devrimci “Bitches Brew” ü kaydetti. Bu albüm, bir milyona yakın satarak, cazın popülaritesini hiç olmadığı kadar artırdı. “Bitches Brew” aynı zamanda caz müzikteki “fusion” akımını yarattı.
‘70’lerin başında elektrikli enstürmanlarla arayışlarına devam eden Davis, müziğine daha fazla funk enjekte etti. altı yıla beş stüdyo albümü ve bir o kadar da canlı kayıt sığdırdı. Ancak 1976’da sağlık problemleri, alkol ve uyuşturucu bağımlılığı ve fiziksel çöküş nedeniyle her şeye beş yıllık bir ara verdi. Bağımlılıklarına karşı kazandığı ikinci zafer ve belki de yaşadığı bu süreçte yarattığı fusion müziğin ana akıma dahil oluşunu seyrederken hiçbir şey yapamıyor olma hissi onu yeniden harekete geçirdi. 1981’e kadar kimselerin hâlâ dinleme şansı bulamadığı kayıtlar yaptı.
Bu tarihten sonra Bill Evans ve Marcus Miller ile birlikte yeniden albüm kaydetmeye başlayan Davis, hâlâ müziği ileri itmeye devam ediyor ve asla eski başarılarının üzerine yatmıyordu. Keşiflerine, synthesizer ve yeni stüdyo kayıt tekniklerini kullanarak devam etti. ‘80’lerin başında başlayan ve ‘91’de yaşadığı solunum sorunları ve geçirdiği zatürre sebebi ile eylül ayında dünyaya veda ettiği döneme kadar sayısız Grammy kazanan Davis, bugüne kadar müzik dünyasında var olmuş en büyük beş isimden biridir dersek, ne yanılmış ne de yanıltmış oluruz.
Diskografi
- Birth of the Cool (1949) Cool Caz
- Walkin' (1954) Bebop
- Round About Midnight (1955)
- Miles Ahead (1957, Gil Evans ile)
- Ascenseur pour l'échafaud (Lift to the scaffold)- Soundtrack (1958)
- Porgy and Bess (1958, Gil Evans ile)
- Milestones (1958)
- Kind of Blue (1959)
En çok satan caz albümlerinden.
- Sketches of Spain (1960, Gil Evans ile)
- Sorcerer (1962)
- Quiet Nights (1963, Gil Evans ile)
- E.S.P. (1965)
- Miles Smiles (1966)
- Nefertiti (1967)
- Filles de Kilimanjaro (1968)
- In a Silent Way (1969) Füzyon caz
- Bitches Brew (1969)
- A Tribute to Jack Johnson (1970)
- Live-Evil (1970) Füzyon caz
- The Man with the Horn (1981) Caz Pop
- We Want Miles (1982)
- Star People (1983)
- Decoy (1984)
- You're Under Arrest (1985)
- Tutu (1986)
- Amandla (1989)
- Doo-Bop (1991) Hip-Hop
- Miles & Quincy Jones: Live at Montreux (1991)
Biyografi Konusu: Miles Davis nereli hayatı kimdir.
