Medusa'nın Salı - Théodore Géricault
VIP VIP Üye
Medusa'nın Salı
Medusa'nın Salı (Fransızca Le Radeau de la Méduse), Fransız ressam Théodore Géricault tarafından 1818-1819 yıllarında çizilen ve Fransız romantizminin ikonlarından biri sayılan yağlıboya tablodur. Boyu 491 cm, genişliği 717 cm olan tabloyu, Géricault yirmi yedi yaşındayken tamamladı. Tabloda, 1816 yılında Moritanya açıklarındaki Arguin Kayalıkları'na çarpan Fransız fırkateyni Méduse'ün çaresiz yolcuları, bir salın üzerinde betimlenmektedir.
Resim, bir kazazedenin hatırlayıp anlattığı bir anı gösteriyordu: Kurtulmalarından önce, ufukta bir gemi görmüşler (resmin sağ üst tarafında) ve ona işaret göndermeye çalışmışlardı. Ancak gemi gözden kaybolmuştu ve kazazedenin sözleriyle saldakiler "çılgınca bir mutluluktan derin bir ümitsizlik ve kedere düşmüşlerdi". Argus isimli bu gemi iki saat sonra geri dönmüş ve hayatta kalanları kurtarmıştı.
Tablo
Stil
Oldukça büyük boyutlardaki (491 × 717 cm) bu tablo 1819'da Paris Salonu'nda ilk sergilendiğinde tartışmalı yorumlara sebep oldu. Tabloyu tutkuyla övenler kadar kınayanlar da mevcuttu. politik bir mesajı - geminin batmasına sebep olan kaptan deneyimsizdi ancak politik açıdan kuvvetli bir Bonapart karşıtıydı - da bulunan resim, romantik resmin canlanmasını ve neoklasizm stilinden kopuşun başlamasını sağlamasıyla da sanatsal açıdan başarılıydı. Tarihi resim türünün epik ölçülerinde yapılan resim aynı zamanda Fransa'da güncel bir haberi konu alan ilk tabloydu. Uzakta olduğu varsayılan kurtarma gemisine bayrak sallayan merkezi figürün kas yapısındaki kusursuzluk neoklasizm ekolünü hatırlatır, ancak tablonun genelinde romantizm hakimdir. Işığın ve gölgenin doğallığı, bitkin vücutların gerçekçiliği ve kompozisyonun duygusal karakteri tabloyu neoklasizmin sadeliğinden uzaklaştırır. Medusa'nın Salı'nı önceki tablolardan ayıran bir başka özellik de güncel bir olayın, dini ve klasik temalar kullanılmadan, kahramanlıktan uzak ve sıradan insanlarla anlatılmasıdır.
Çizilişi
Büyük ilgiyle karşılanan gemi kazasından ve enkazdan etkilenen 25 yaşındaki ressam Théodore Géricault, bu olayı anlatan bir tablo çizmeye karar verdi ve 1818'de, kaza hakkında yayınlanmış haberleri yazanlarla iletişime geçti. Géricault, resmi yeterince gerçekçi çizebilmek için Beaujon Hastanesi'nin morgundaki cesetlerin eskizlerini çizdi. Hatta cesetlerdeki bozulmayı inceleyebilmek için, kesilmiş kol ve bacakları stüdyosuna götürdü.
Géricault tabloyu çizerken arkadaşlarını model olarak kullandı. Örneğin, ön planda yüzükoyun ve kolları açık duran figür için ressam Eugène Delacroix modellik yaptı. Ayrıca Géricault'un oldukça uzun konuşmalar yaptığı iki kazazede olan Henri Savigny ve Alexandre Corréard, salın direğinin dibindeki gölgeli bölümde resmedildi.
Sergilenme
Tabloya sahip olmak için çok çaba harcayan Louvre Müzesi'nin küratörü Forbin Kontu Louis Nicolas Philippe Auguste sayesinde, ressamın 1824'teki ölümünün ardından tablo mirasçılarından satın alınarak müzeye getirildi. Ayrıca tablonun bronz bir rölyefi de Géricault'un Paris'teki Père Lachaise Mezarlığı'nda bulunan mezarının üzerine yerleştirildi.
Tablonun kullanıldığı diğer eserler
Edebiyat
Tablonun Kara Walker tarafından hazırlanan bir adaptasyonu The New Yorker dergisinin kapağında yer aldı. Bu kompozisyonda New Orleans sakini Afrikalı-Amerikalılar Katrina Kasırgası'ndan iki yıl sonra hâlâ bir sal üzerinde yardım için işaret göndermeye çalışıyordu. Walker Adrift (Akıntıya Kapılmış) isimli bu çalışmasında tabloyu yeniden tasarlayarak, aynı zamanda Medusa felaketine sebep olan kayırmacılık ve yetersiz yönetim sorunlarını da kasırganın sonuçlarıyla ilişkilendiriyordu.
Sponsorlu Bağlantılar
Resim, bir kazazedenin hatırlayıp anlattığı bir anı gösteriyordu: Kurtulmalarından önce, ufukta bir gemi görmüşler (resmin sağ üst tarafında) ve ona işaret göndermeye çalışmışlardı. Ancak gemi gözden kaybolmuştu ve kazazedenin sözleriyle saldakiler "çılgınca bir mutluluktan derin bir ümitsizlik ve kedere düşmüşlerdi". Argus isimli bu gemi iki saat sonra geri dönmüş ve hayatta kalanları kurtarmıştı.
Tablo
Stil
Oldukça büyük boyutlardaki (491 × 717 cm) bu tablo 1819'da Paris Salonu'nda ilk sergilendiğinde tartışmalı yorumlara sebep oldu. Tabloyu tutkuyla övenler kadar kınayanlar da mevcuttu. politik bir mesajı - geminin batmasına sebep olan kaptan deneyimsizdi ancak politik açıdan kuvvetli bir Bonapart karşıtıydı - da bulunan resim, romantik resmin canlanmasını ve neoklasizm stilinden kopuşun başlamasını sağlamasıyla da sanatsal açıdan başarılıydı. Tarihi resim türünün epik ölçülerinde yapılan resim aynı zamanda Fransa'da güncel bir haberi konu alan ilk tabloydu. Uzakta olduğu varsayılan kurtarma gemisine bayrak sallayan merkezi figürün kas yapısındaki kusursuzluk neoklasizm ekolünü hatırlatır, ancak tablonun genelinde romantizm hakimdir. Işığın ve gölgenin doğallığı, bitkin vücutların gerçekçiliği ve kompozisyonun duygusal karakteri tabloyu neoklasizmin sadeliğinden uzaklaştırır. Medusa'nın Salı'nı önceki tablolardan ayıran bir başka özellik de güncel bir olayın, dini ve klasik temalar kullanılmadan, kahramanlıktan uzak ve sıradan insanlarla anlatılmasıdır.
Çizilişi
Büyük ilgiyle karşılanan gemi kazasından ve enkazdan etkilenen 25 yaşındaki ressam Théodore Géricault, bu olayı anlatan bir tablo çizmeye karar verdi ve 1818'de, kaza hakkında yayınlanmış haberleri yazanlarla iletişime geçti. Géricault, resmi yeterince gerçekçi çizebilmek için Beaujon Hastanesi'nin morgundaki cesetlerin eskizlerini çizdi. Hatta cesetlerdeki bozulmayı inceleyebilmek için, kesilmiş kol ve bacakları stüdyosuna götürdü.
Géricault tabloyu çizerken arkadaşlarını model olarak kullandı. Örneğin, ön planda yüzükoyun ve kolları açık duran figür için ressam Eugène Delacroix modellik yaptı. Ayrıca Géricault'un oldukça uzun konuşmalar yaptığı iki kazazede olan Henri Savigny ve Alexandre Corréard, salın direğinin dibindeki gölgeli bölümde resmedildi.
Sergilenme
Tabloya sahip olmak için çok çaba harcayan Louvre Müzesi'nin küratörü Forbin Kontu Louis Nicolas Philippe Auguste sayesinde, ressamın 1824'teki ölümünün ardından tablo mirasçılarından satın alınarak müzeye getirildi. Ayrıca tablonun bronz bir rölyefi de Géricault'un Paris'teki Père Lachaise Mezarlığı'nda bulunan mezarının üzerine yerleştirildi.
Tablonun kullanıldığı diğer eserler
Edebiyat
- Julian Barnes'ın 10½ Bölümde Dünya Tarihi isimli kitabında tablo, açıldığında üç boyutlu bir maket olacak şekilde yer aldı. Tablo kitaptaki öykülerden birinin başlangıç noktasıdır.
- Peter Weiss'ın Direnmenin Estetiği isimli romanında Medusa hakkında detaylı tarihsel bilgiler verildikten sonra Géricault'un tablosu tarif edilir.
- Arabella Edge'in 2006 basımı The Raft (Sal) isimli eserinde Géricault'un tabloyu yapmaya nasıl karar verdiğine dair kurmaca bir öykü yer alır.
- Kuzuların Sessizliği romanında Hannibal Lecter, Senatör Martin'i beklerken, onunla yapacağı konuşmaya odaklanmak için Géricault'un Medusa'nın Salı için yaptığı anatomik eskizleri düşünür.
- Rock grubu Great White'ın Sail Away albümünün kapağında bu tablo kullanıldı.
- İrlandalı folk-rock grubu The Pogues'un Rum, Sodomy, and the Lash albümünün kapağında bu tablo, saldaki kişilerin kafaları yerine grup üyelerinin kafaları yerleştirilerek kullanıldı. Grup ayrıca Hell's Ditch albümündeki The Wake of the Medusa şarkısında tablodaki kazayı anlattı.
Tablonun Kara Walker tarafından hazırlanan bir adaptasyonu The New Yorker dergisinin kapağında yer aldı. Bu kompozisyonda New Orleans sakini Afrikalı-Amerikalılar Katrina Kasırgası'ndan iki yıl sonra hâlâ bir sal üzerinde yardım için işaret göndermeye çalışıyordu. Walker Adrift (Akıntıya Kapılmış) isimli bu çalışmasında tabloyu yeniden tasarlayarak, aynı zamanda Medusa felaketine sebep olan kayırmacılık ve yetersiz yönetim sorunlarını da kasırganın sonuçlarıyla ilişkilendiriyordu.
- Sanatçı: Théodore Géricault
- Yıl: 1818-1819
- Tür: Tuval üzerine yağlıboya
- Boyutlar: 491 cm × 717 cm (−-193 in × −-282 in)
- Konum: Louvre Müzesi, Paris
Son düzenleyen Mira; 12 Haziran 2014 20:59
Sebep: Kırık resim linki kaldırıldı.
theMira
