Kısa Bir Tahlil:
Zembilli'ler, İbni Kemal'ler, Emir Sultanlar, Hızır Çelebi'ler, Molla Gürani'ler, Hüsrevler, Akşemseddin'ler, Ebussuud Efendi'ler, Sinan'lar, Barbaros'lar, Turgut Reis'ler, Uluğ Bey'ler, Piri Paşa'lar; bugün bile iftihar kaynaklarımızı teşkil eden kervansarayların, su kemerlerinin, mimari abidelerin, ebedi eserlerin, sebillerin, diğer yardımlaşma ve kardeşlik müesseselerinin banileri...
Rahatça söyleyebiriz ki, 600 seneye bu kadar abideyi ve bu sayıda insanı sığdıran başka bir tarih mevcut değildir. Çıkarın abide şahsiyetlerimizi, 50 şer yıllık kesitlere oturtun; bakalım her 50 yıla kaç abide şahsiyet, kaç cihangir kısacası dünya örneği kaç insan isabet edecektir? Bir de son 100 yılımıza, devletin izmihlal dönemine bakın kimi görebiliyorsunuz? Ve kafalarınızı çatlatırcasına düşünün: Redd-i Miras, bu milletin nelerine mal olmuştur?
Yavuz Sultan Selimi unutturmak için meşhur "Goben" zırhlısının "Yavuz Sultan Selim" olan adını cumhuriyet Türkiye'si sadece "Yavuz" şekline getirmekle yeni nesiller ne kazandırmış, meclis kürsüsünden hanedana yapılan saldırılar hangi problemlerimizi çözmüştür?
Kendimizi tutamıyor ve Fransız yazar Claude Ferrere'den konuyla ilgili hayret uyandıran ifadelerinden kısa bir bölüm alıyoruz:
"Size tuhaf bir şey söyleyeceğim: Günümüzün Cumhuriyetçi Türkleri kendilerini
Bayezid'in torunları değil de Timur'un torunları sayıyorlar. Cunhuriyet donanmasında bir zırhlı var: Almanların eski "Goben" Zırhlısı... Bu geminin adını değiştirmek ve milli bir isim vermek gerekti. Çok haklı olarak "Yavuz Selim" adı teklif edildi. Ama Çankaya hükümeti buna razı olmadı kısaca "Yavuz" denmesini uygun buldu. Osmanın (Osman Gazi'nin) kanı Ankaradaki adamlar için tarihten silinmesi gereken, nefret edilecek bir şey haline geldi. Tahripkar ve zalim Cengiz ile Timur; sayısız saraylar yaptıran, mabedler inşa ettiren, yollar açan, bunca eyaleti Türk topraklarına katan hükümdarlara (padişahlara) tercih edilmektedir...
Cumhuriyet Türkleri cedlerinin mirasını hor görmeye başladılar."
Devamı Yarın....
