FEODALİZM, kölecilik ile kapitalizm arasında yer alan bir sosyal ekonomik formasyon, derebeylik, feodalite.

Avrupa' da X. yüzyılda ortaya çıkan ve XIII. yüzyıla kadar süren feodalizmin iki temel özelliği vardır: Kamu yönetiminin parçalanmışlığı; vasallık bağının genişlemesi. Gerçekten, X. yüzyıldan başlayarak kamu yönetimi yerel prenslere geçti; ama genel kural olarak yerel prensler kamu yönetimini elde tutmayı başaramadılar ve kralın haklarının çoğunluğu, kalelerin muhafızlığını üstlenmiş kişilerin, hatta sıradan toprak sahiplerinin eline geçerek, senyörlüğün doğmasına yol açtı. Senyörler, eskiden kralda olan yetkileri çok farklı büyüklükteki topraklarda kendi adlarına ve denetimsiz olarak uygulamaya başladı; çok geçmeden de soylu veya din adamları sınıfından olmayanların tümü senyörlere bağımlı oldu. Buna paralel olarak daha Ortaçağ' ın başlangıcında ortaya vasallık bağı genelleşmeye başladı.Her senyör, çevresinde korumave çıkar karşılığında kendisine bağlılık andı içen daha az güçlü savaşçıları içeren bir topluluk oluşturuyordu; ayrıca bir senyör bir başka senyörün vasalı olabileceği gibi, bu vasallara bağlı başka vasallar da olabiliyordu. Böylece tepede kralın bulunduğu piramit biçiminde bir fiefler hiyerarşisi oluştu. Kral büyük fieflerin senyörleri üstündeki dolaysız yetkisini yitirmiş olmakla birlikte, bir üstünlük hakkından yararlanıyordu. Başlangıçta krallarda, vasallarını yükümlülüklerini yerine getirmeye zorlama araçları bulunmaması nedeniyle pek gerçek olmayan bir üstünlük, doğrudan krala bağlı toprakların artması sonucunda güç dengesini kral yararına dönmsiyle bir yetki kaynağına dönüştü (XIII. yüzyıl başı) ve çok geçmeden feodalizm - vasallık kurumları, varlıklarını sürdürmekle birlikte (yetkilerini kuramsal biçimde de olsa Fransız Devrimi' ne kadar sürdürdü), krallığın siyasal sistemine egemen olmadılar ve monarşi kurumlarının gelişmesiyle yetkilerin piramidin tepesinde (kralda) yoğunlaşması sonucunda, feodalizm kurumu XIII. yüzyıl sonunda fiilen ortadan kalktı.