Eğer aşk sadece bir başkasını sevmek ise , neden aşıklar sevilip sevilmediklerinden endişe duyuyorlar ? Ya da diğerini ilgisinin azaldığında aşkın şiddeti neden düşüyor
Aşık olan insan , aşık olduğu kişi için '' beni bugün arayacak mı acaba ? '' diye endişeleniyorsa , kimse , aşk, ötekisini çılgınca sevmektir diye iddia edemez Karşılıksız sevmek sadece anne-babalara özgüdür ve bunun adı da zaten aşk değil , şefkattirAşkı besleyen karşılık bulmasıdır

Peki insan neden aşık olur ?

İnsanı en çok inciten , ruhunu daraltan temel acının , insanın kendisini değersiz hissetmesi olduğu kanaatindeyim Aşk da tam burada dervreye giriyor Kişiler kendilerini değerli hissetmek için , zamanımızda en çok aşka sığınıyor ve aşkı kurtarıcı olarak görüyorİlginç bir şekilde bir kuratarıcı gibi sarılınan aşk , kendisinden bekleneni veremediğinden ve kesinlikle veremeyeceğinden , temel bir insani acıya dönüşüyorÖzellikle terkedilen insanlar yada aşklarına karşılık bulamayan insanlar yada kendilerine kimsenin aşık olmadığına inanan insanlar kendilerini değersiz hissetmeye başlıyorlar

Aşık olan kimse , aşık olduğu kişiye veya aşık olmak potansiyeli olan kişiye bağımlı hale gelir Kişi kendisini değerli kılmak için öteki insana bağımlıdırKişi kendisini kutsayan seslerin olmadığı bir yerde yaşayamazBugün Amerika'da ve bir bütün olarak Batı da insanların özgür ve bireyci oldukları iddiası , psokolojik anlamda bir yalandırBen onları daha ziyade '' yanlız yaşayan fakat pskolojik açıdan ötekine bağımlı insanlar '' olarak görüyorumÇünkü narsistleşen benlikler varolabilmek için ötekinin takdirine , ilgisine, hoş sözlerine muhtaçtırKişiler kendi büyüklenmeci benliklerini başkalarının aynasında dev görüntüleri olduğunda ancak kendilerini var hissedebilmektedirler

Demek insanın değerli olduğunu hissetmeye ve değer verilmeye , sevilmeye ihtiyacı var hemde mutlak surette Bunu , kendisi gibi sonsuz sevilme ihtiyacı olan başka insanlar üzerinden karşılamaya çalışmak ise bir çelişkidir ve nafile bir çabadır