melek, -ği Ar. melek is. 1. din b. Tanrı ile insan arasında aracılık yaptığına ve nurdan olduğuna inanılan manevi varlık, ferişte. 2. mec. Terbiyeli, uysal kimse: ''Yanlarındaki kızlar ise sahici birer melekti.;'' -S. F. Abasıyanık.
Güncel Türkçe Sözlük

Melek Köken: Ar. Cinsiyet: Kız
1.Tanrı ile insan arasında aracılık yaptığına ve nurdan olduğuna inanılan manevi varlık.2. Terbiyeli, uysal kimse.
Kişi Adları Sözlüğü


melek İşlenmemiş toprak, kıraç toprak.
Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü


melek Halı dokurken ilmekleri sıkıştırmakta kullanılan küçük ip yumağı.
Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü


Melek Rize ili, merkez ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

kaynak