bir çok şeyin üstüne yakışıyordu siyah gömleğim
buz mavisi pantolonumun,buzdolabının,jack daniels'in
kaybettiğimde ki surat ifademin üstüne siyah iyi gidiyordu
rehavete kapılıyordum siyah gömlekleyken
herşeyin üstünden geçecek kadar güvene kuşanıp
'ağzımla kuş tutsan nafile' diyenlerin
önünden dişlerimin arasında ki tüyleri üfleyerek geçerken
otobüste soyunan,soyundukça gerçeklerden kurtulan
yolcuların bakışları arasında yaktığı sigarayı
genzini patlatırcasına çeken o adam aklıma gelmişti,
otobüste çırılçıplak yolculuk yapan adamın
kendi kaderini tayin etme hakkı, gerçeğin üstünden gelirken
o esnada benim siyah gömleğim yaşananların üstünde çok güzel durmuştu
duş alırken keman çalan adamın ta kendisiydi o adam
yatak çarşafları kadar beyaz yüzlü insanları protesto ediyordu
her nesneden kurtuldukça; düşün, kutsal yerlerine dokunurken
geriye kalan tek gerçek ise diğer yolcuların itirazlarıydı
diğer yolcuların itirazlarının üstüne çok yakışıyordu siyah gömleğim
ağzımda,tuttuğum bir kaç serçenin tüyleri kaşındırırken genzimi
soyunan adamın genzini anlamak,
bütün bir hayatı filitreliyip nikotine sıkıştırınca bağıramazsan
genzi müthiş yakar ya acı ,
gerçekten kopmanın müthiş finalini anlamaktı.
adama göre bir gün bütün beyaz suratlı meymenetsiz adamların çarşafları
kan ve kusmuk ile dolup taşacak ve burunlarından kıl aldırmayan sakinliklerine
giyotin inince gerçeği anlayacaklardı
bana göre siyah gömleğimi ıslatmayacaklarsa
duş alabilirlerdi...
keman çalan aptal adamın dikkatini çekmişti gömleğim,
otobüs kaza yaparken
ağzımda bir kaç kuş kanadı ve kan vardı
işe yaramanın verdiği büyük zevke çok yakışıyordu siyah gömleğim..
düşün kavşağından tepe taklak savrulurken....
Alıntı.
