Şekerkamışı (Saccharum officinarum)
Buğdaygiller (Gramineae) familyasından, dünyadaki en önemli şeker kaynağı olan çok yıllık bitki. Dünyanın tropik ve astropik bölgelerinde yaygın olarak yetiştirilen bu bitkinin kökeninin Yeni Gine yöresi olduğu ve insanlar aracılığıyla Güneydoğu Asya, Hindistan ve Polinezya’ya yayıldığı sanılmaktadır. Bitkinin gövdesindeki özsudan şeker çıkarıldıktan sonra geriye kalan artık, yani melas ise rom üretiminde ve. hayvan yemi olarak kullanılır.
Şekerkamışı kalın, uzun gövdeleri boğumlardan oluşan ve her boğumda tomurcuk bulunan tipik bir kamışsı bitkidir. Mısır yapraklarını andıran ince uzun yapraklarının tabanı gövdeyi sararak boğumlardaki tomurcukları korur. Ergin bitkilerde gövdenin uzunluğu 3-8 m’yi, çapı 2,5-5 cm’yi bulur. Rengi beyazdan sarıya, koyu yeşile, kırmızıya ve mora kadar değişir. Gövdelerin ucunda püskülsü çiçek demetleri bulunur. Şekerkamışı en iyi, yıllık yağışın 1.500 mm’yi aştığı yerlerde yetişir. Yağışın yetersiz olduğu bölgelerde sulama gerekir. Şekerkamışı tarlaları azot, fosfor ve potasyum- lu gübrelerle zenginleştirilir.
Şekerkamışı, yetiştirildiği bölgelere özgü 60 kadar bitki hastalığına karşı çok duyarlıdır. Bu yüzden hastalıklara dayanıklı yeni çeşitler geliştirmek üzere yoğun çalışmalar sürdürülmektedir. Dünya şekerkamışı üretiminde başta gelen Asya ülkelerini Güney ve Kuzey Amerika ülkeleri izler. Şekerkamışı Hawaii’nin başlıca ticari ürünüdür. Ayrıca bak. şeker.
Kaynak: Ana Britannica
