Alışığım gitmelere. Ne canımı yakıyor ne de gözlerimden tek bir damla yaş akıyor.
Sadece boş gözlerle bakıyorum gidenin arkasından ve sadece bitenin arkasından gülümsüyorum
Belki de yetinmeyi öğrendim hayatın verdiği kadarıyla. Biliyorum ki ne bu ilk gidiş ne de son biten olacak.
Yetinmeyi bilir misin
Sana verdiği kadarıyla hayatın
Hoş bilsende bilmesende
Yara bere içinde bu yollardan geçeceksin
Belki de oynamak istediğin bir oyun bu. Önce habersiz ve dönüşü olmayacağını söylediğin bir kaçış, ardından seni seviyorumla geri dönüşler bana yaşattığın. Tam yaraları kapatmaya çalışırken yüreğim, yeniden karşıma çıkışlar. Beraberinde yine bir sürü yalanlar, yanında yeni ihanetler, peşinde yeniden anlamsız yalanlar. Usandım bu oyunlardan, bıktım bu bitmez tükenmez arkadan vuruşlardan.
Kazanmayı isterdim kaybetmeyi değil
Ama olmadı yar
Kendini kayırıyor her insan önce
Bu yüzden aşka kıyar
Tekrar gideceksen benden sevgili, eğer yine kandıracaksan beni yalanlarınla çok üzülmem, çokta koymaz bu yüreğime.. Yeter ki giderken bu kez beni bana bırak! Seni yüreğimde açtığım bembeyaz sayfalara yazdım. Artık onu ne sen ne de bir başkası kirletebilir. Ne olur sevgili, beni bana bırak ve git!!
Seni ve Sevdanı İstemiyorum Artık. Anlıyor Musun?
Giderim alışığım gitmelere
Direndi bu "Can" ne bitmelere
Giderim alışığım gitmelere
Gerek yok isyan etmelere
