Ben şuanda 18 yaşında ve işsiz okulu bırakmış biriyim sizlere hayatımın nasıl bir çıkılmaz bir yolda olduğundan biraz bahsedeyim.
Ben küçüklüğümden beri kendini derslere veremeyen,okulu arkadaşlarına uyup durmadan asan,arkadaş ortamlarında hep dalga geçilen biriydim.
6.sınıfta devamsızlıktan sınıfta kaldım.Hayatıma başka bir okulda tekrardan 6.sınıfa yeniden başladım.Okulu ilk günüydü herkes sınıfta
oturmuş öğretmeni bekliyordu.öğretmen içeri girdi ve tanışma faslına geçildi.Sıra bana geldi ismimi söyledim ögretmende aa sen su
sınıfta kalan ögrencisin deyip beni bütün sınıfın ortasında aşağıladı.Ve bu okul bitene kadar böyle devam etti.Resim yapmayı
çok seviyordum ve annemin sayesinde güzel sanatlar lisesi resim bölümünü kazandım.İlk sene ailemden uzak biyerde yatılı bir
okulda kalmak benim epeyce psikolojimi bozdu ilk yıl notlarım çok kötü geldi.Zaten okulda o kadar çok kendini beğenmiş insan
vardı ki etrafında ki insanları hep küçümsüyor ve dalga geçiyorlardı ve bende bu dalga geçilenlerin içindeydim.yüzümde okadar
çok sivilce vardı ki insanları içine çıkmak bile istemiyordum uzaklaşıyordum.Kendime kız arkadaş bile edinememiştim.Bana en
yakın olan arkadaşlarım bile benimle dalga geçiyor ve kızdırıyorlardı ben 3.sınfta okulu bıraktım psikolojim alt üst olmuştu.
Bir kaç hafta hiç dışarı çıkmadım gelen telefonlara bile cevap vermedim.Bide o sinirle sanayide frencinin yanında çalışmaya başladım.
Aldıgım haftalık 60 liraydı.Bir kaç ay çalıştım orada resmen beni 60 lira için köle çalıştırıp çocuk muamelesi yaptılar.Oradan çıktım
ve şuanda evde boş boş oturup hayatımı nasıl bu kadar berbat bi duruma ********u düşünüyorum.Babamla durmadan tartışıyor ve bide sigaraya
başladım nefret eden birisiydim ama günde 2 paketi bitiriyorum.Her şeyden ve herkesten uzak duruyorum o kadar hayattan yaşamaktan bezmiş
durumdayım ki dışarı insan içine bile çıkmak istemiyorum.Resmen hayatım alt üst oldu.Şu anda hiç arkadaşım yok beni annem den başka düşünen
hiç kimsem yok sanki bana her şey bir yalanmış gibi geliyor.Yaşamak,hayatta kalmak için mücadele etmek biyerlere gelmek çabalamak hepsi işte
hepsi benim için bitmiş gibi geliyor bana.Başınızı alıp çok ama çok uzaklara gitmek istediniz mi her şeyinizi bırakıp gitmek insanlardan uzak
laşmak ben istedim ama olmuyor seni düşünen insanları bırakıp gidemiyorsun bende annemi bırakamadım ve şunu anladım ki yaptığımız tek bir hata
bile nelere mal oluyormuş.Ben aziz can ve bu da benim 18 yıllık hayatım ve bana yaptıkları işte bide sizi babanız küçüklüğünüzden beri hiç
dövdümü sizi aşağıladımı sen hiç bir şey yapamazsın dedımı sız ondan para istediğinizde başından savup küfrettimi bana yaptı işte.psikolojim çok
bozuldu hayattan bezdim usandım artık