Milli ve dini bayramlar;
Toplumların fertlerinin birbirlerine sevgi ve saygı ile yaklaşma,
yardımlaşma,
birbirlerinin gönlünü alma günleridir.
Bayram;
sevinç ve neşe günü demektir.
İnsanlara yeni bir heyecan ve çalışma zevki kazandırır.
Saygı ve sevgi temelinde insanları birleştiren önemli günlerdir.
Toplumun birlik ve beraberliğini sağlar.
Dargınlar kucaklaşır.
Düşmanlık ve husumet duyguları sevgiye dönüşür.
Eski Bayramlar
Eskiden bayram hazırlıkları günler öncesinden başlardı.
Evlerde bayram temizlikleri yapılır,
halılardan perdelere kadar yıkanır,
mis gibi koksun diye bütün ev havalandırılırdı…
İkram edilecek tatlılar, hazır alınmazdı.
Börekler ile yaprak sarmaları yapılırdı.
Kayısı ve erik hoşafları evde hazırlanırdı.
Geniş aile sofraları kurulurdu…
Kaybedilen yakınlar da unutulmazdı.
Arife günü mezarları ziyaret edilerek dualar okunur, mezarların etrafı temizlenip çiçekleri sulanırdı…
Küskünlüklere son verilir, dargınlar barıştırılırdı.
Pencerelerden çocuk sesleri duyulurdu.
Bütün mahalleli birbiriyle bayramlaşırdı…
Çocuklar bayramı iple çekerdi
Çocuklar bayram sabahı erkenden sevinçle, coşkuyla kalkar bayram için alınan yeni elbiselerini ve ayakkabılarını sevinçle giyerdi.
Belki de bu yüzden, bayramlıklar daha bir kıymetlenirdi.
Erkek çocuklar babalarıyla, dedeleriyle bayram namazına giderdi.
Bayram namazları sonrası tüm aile büyükten küçüğe sırayla bayramlaşır, hediyeler, harçlıklar verilir, ardından özenle hazırlanmış kahvaltı sofrasına oturulurdu. Kahvaltıdan sonra hemen sokağa çıkılırdı.
Kapı kapı bütün komşular, akrabalar, nineler, dedeler ziyaret edilir, elleri öpülür, gönülleri hoş edilirdi.
Büyükler de çocuklara harçlık, şeker, mendil verirdi.
Hatta bol harçlık veren komşu, diğer çocuklara haber verilir, o komşunun bayram boyunca kapısından çocuklar eksik olmazdı.
Çocukların ceplerinin dolduğunu bilen seyyar satıcılar bile sırım gibi giyinir, sokakta horoz şekeri, macun, pamuk helva satardı.
Tatil değil ziyaret
Ne var ki bayramların bu yönü çoktan değişti.
Artık büyükler ziyaret edilmiyor bayramlarda.
Sokaklarda el öpen, harçlık toplayan çocuklarda kalmadı.
Haliyle büyüklerin bayramları daha bir “buruk” geçiyor.
Komşu ziyareti de yapılmaz oldu.
Şimdi tatil yöreleri tercih ediliyor.
Oysa bayramlar denizle buluşma günleri değildir.
Sevinçle kucaklaşma günleridir.
Büyüklerin ziyaret edildiği,
Hısım ve akrabanın buluştuğu,
Küskünlerin barıştığı ve barıştırıldığı günlerdir.
Çok şeyi yitirdik.
Buruk ve hüzünlüyüz.
