VELA a. (ar. vela). Esk.
1. Yakın olma.
2. Sahip olma.

—isi. huk. Soy ya da yakınlık dışında mı- rasçılık ilişkisi doğuran yakınlık. || Velayı alaka ya da velayı nimet, kölesini azat eden efendiyle köle arasındaki bağ. (Efendisiyle aralarında velayı ataka bulu nan azatlı köle cinayet işlese, efendisi onun diyetini ödemek zorundadır. Azatlı köle ölürse, daha yakın mirasçısı yoksa efendisi mirasçı olur.) || Velayı mevkuf, kim tarafından azat edildiği belli olmayan bir köleye ilişkin vela. || Velayı muvalal, nesebi belli olmayan bir kimsenin velası olmak için bir başkasıyla yaptığı sözleşme || Velayı nafiz, kimin tarafından azat edildiği belli olan köleye ilişkin vela.