TARAÇA a. (ital. terrazza’dan).
1. Dairelerin inşa düzeninin kattan kata farklılık gösterdiği ya da üstü kapalı bölümlerinin daraldığı apartmanlarda, yapılarda (genellikle üst katlarda) alt dairenin bir bölümünün üzerinde yer alıp herhangi bir odanın önünde bulunan çevresi açık yer; teras.
2. Eğimli bir arazide bir düzlük oluşturmak için yükseltilen ve genellikle bir duvar ve korkulukla desteklenen toprak seki; teras.

—Dağc. ve Mağarabil. Bir dağın yamacını çevreleyen, genellikle yatay, az ya da çok uzun dar seki. (Taraçalar, sağladıkları geçiş, konaklama ya da dinlenme olanakları açısından önemlidir.)

—Jeomorfol. sekinin eşanlamlısı.