TEĞANNİ a. (ar ğınS dan tağanni). Esk.
1. Zenginleşme.
2. Yardıma muhtaç olmama, yetinme.
3. Makamla şarkı söyleme: "Hitabet ediyor gibi okuyanlar, yavaş perdeden taganni edenlerden çok farklı değillerdir" (Baha Tevfik).

—Esk. müz. Teganni etmek, şarkı söylemek.