ŞEF a. (fr. chet).
1. Bir yeri, bir grubu belli yetki ve sorumluluklarla yöneten kimse (genellikle bir tamlayanla): Ekip, şantiye, istasyon, atölye, bölüm vb. şefi.
2. Bir toplumu, bir topluluğu yönlendiren kimse; önder, lider: Milli şef.
3. Aşçıbaşı: Şefin seçtikleri.

—Dy. Depo şefi, bir lokomotif deposunun teknik yönetiminden ve servislerin personel ve personele bağlı malzeme arasında dağılımından sorumlu görevli. || Gar şefi, bir bölge şefinin emri altında olan, gardaki tüm servislerin yönetiminden sorumlu görevli,

—işi. ıkt. Proje şefi, piyasaya yeni ürünler sürmek, var olan ürünlerin yönetimini daha iyi duruma getirmek ve fiyat politikasını gözetmekle görevli kişi. || Reklam şefi. bir işletmede, bir örgütte reklam işlerine bakan kişi. ]| Reyon şefi, bir reyonun başında bulunan ve yönetiminden sorumlu olan kişi. || Satış şefi, bir satıcılar ekibinin başında bulunan ve satışlardan sorumlu olan kişi. || Ürün şefi, bir ürünle ya da bir ürünler kümesiyle ilgili işlerin, özellikle de satışların yönetiminden sorumlu olan kişi.

—Petr. san. Posta ya da vardiya şefi, bir arıtma tesisinin yönetiminden sorumlu, işçi, ustabaşı ya da mühendis.

—Tar. Ebedi şef, Türkiye Cumhuriyeti’nin kurucusu Atatürk için, ölümünden sonra kullanılan unvan. (Önce basında kullanılan bu unvan, ismet İnönü'yü "milli şef” sıfatıyla değişmez genel başkan seçen CHP olağanüstü kurultayında vurgulandı.) || Milli şef, Cumhurbaşkanı ismet İnönü'ye CHP'nin 26 aralık 1938'de toplanan olağanüstü kurultayında değişmez genel başkanlıkla birlikte verilen unvan. (Çok- partili siyasal yaşama geçilirken, 10-11 mayıs 1946 da toplanan olağanüstü kurultayda İnönü'nün önergesi üzerine, değişmez genel başkanlıkla birlikte kaldırıldı.)

—Tıp. Servis şefi, bir hastane servisinin yönetimiyle görevli hekim.