SESLENİM a. Dilbil. Bir yaratığı (kişi, hayvan, kişileştirilmiş nesne) dilsel bir bildirinin alıcısı olarak göstetmeye yarayan yöntem. (Örn. Ey insanlar!)
—Dilbil. Sestenim durumundaki sözcük, sözün yöneltildiği varlığı gösteren dilbilgisel işlev (örn. Ali, buraya gel!'de “Ali").
Kaynak: Büyük Larousse
