SESLENME a.
1. Seslenmek, ses çıkarmak eylemi.
2. Sözünü bir kimseye bir topluluğa yöneltmek; hitap.

‘-Dilbil. Dolaysız bildirişimde konuşucunun karşısındakini çağırmasını sağlayan sözcük, (özel adlar, akrabalık terimleri, baba, sayın gibi kimi özgül sözcükler.) || Seslenme durumu, çekimli dillerde, özellikle yunanca ve latincedeı seslenimi, doğrudan çağrıyı dite getiren durum. (Eşanl. VOKATİVUS, VOKATİF.)