SUNU a.
1. Bir kimseye sunulan şey.
2. Bir malı piyasaya sürme; arz.

—Ed. İTHAF’ın eşanlamlısı.

—ikt. - ARZ.

—ANSİKL. ikonogr. Elyazması bir kitabın, yazarı ya da onu ısmarlayan tarafından yüce bir kişiye sunuluşunu gösteren birçok ortaçağ minyatürü vardır (Kel Charles'ın ilk Kutsal Kitabı adı verilen Vivien'in Kutsal Kitabı, Bibliothöque nationale, Paris; Saınt Louis'nin yaşamı adlı yapıtını papa Martinus IV'e sunan Guillaume de Saint-Pathus, ay. y). Çoğu zaman kilise ya da manastır kurucuları, kendilerini, kurdukları yapının küçültülmüş bir örneğini Tanrı’ya ya da koruyucu bir azize sunarken gösteren portrelerini yaptırmışlardır (Rieux capellası'nı sunan Rieux piskoposu Jean Tissandier'nin heykeli, XIV. yy., Toulouse) Müneccim kralların tapınması tasvirlerinde Çocuk İsa'ya sunulan armağanlar da yer alır. Resim alanında, Tıziano'nun Venüs'e sunu (Prado) adlı tablosu sayılabilir.