RUHANİYET, -ti a. (ar. ruhani ve -iy- yef'ten rühâniyyet). Esk.
1. Ruhtan ibaret olma, ruhanilik.
2. Kutsal bir kimliğe sahip bir kimsenin öldükten sonra devam ettiğine inanılan manevi gücü.
3. İslamiyet dışındaki din büyüklerinin özelliği.
Kaynak: Büyük Larousse