NAR a. (ar. nâr). Esk.
1. Ateş, od: "Dinmez gözünün yaşı yanar içi nar olur" (Niyazi, XVII. yy.).
2. Cehennem.
3. Ateş gibi yakıcı şey.
4 Nara yakmak, birbi- ne ya da kendine zarar vermek. || Bir kimsenin narına yanmak, onun yüzünden çok büyük zarara uğramak. || Narı aşk, aşk ateşi: "Ayandır narı aşk olmaz dili âşıkda napeyda" (Taşlıcalı Yahya, XVII. yy.). || Nar-ı firak, ayrılık ateşi.

—Esk. kim. Narı beyza ya da nar-ı ebyaz, akkor durumuna getirilmiş şey.

—Esk. tıp. Narı farisiye, yılancık.

—Esk. yerbil. Ateş küre.