MÜBAADE a. (ar'dan mübsYade, mübefadef). Esk.
1. Birbirinden uzaklaşma: "Hesapça benim bu mübaadetim maksada daha çabuk varmak için geri geri gidip de daha uzaktan atılmak gibi, sana daha çabuk vusul için oluyor" (A. H. Tarhan).
2. Birinden soğuma, uzak durma.