MÜSTAKİL, -III sıf. (ar. osm. müstakili).
1. Bağımsız: Müstakil devlet.
2. Kullanış yönünden başka bir yere bağlı olmayan, kendi başına olan şey için kullanılır: Müstakil bir ev.
3. Kullanış yönünden belli bir kimse ya da bir işe ayrılmış olan şey için kullanılır: Müstakil bir odam var.

—Esk. dilbilg. Müstakil cümle, basit cümle.

—Siyas. bil. Müstakil grup, bazı parlamento üyelerinin bağlı oldukları parti içinde oluşturdukları iç muhalefet gruplarına verilen ad. (Bk. ansikt. böl.)

—ANSİKL. Parlamento üyeleri, bu yola üyesi oldukları siyasal partinin grubu aracılığıyla ve parti disiplini nedeniyle yapılabilecek baskıdan kurtulmak amacıyla başvururlar.