KADER a. (ar. kader).
1. insan yaşamındaki olayları kaçınılmaz bir şekilde ayarladığına inanılan doğaüstü güç; yazgı: Kader böyle istedi. Kaderi suçlamak. Kaderin cilveleri.
2. insan ve toplum yaşamını biçimlendiren ve bir üstün güç tarafından yönetiliyormuş gibi görünen olayların tümü, sonucu: Acıklı bir kaderi olmak. Büyük adamların, imparatorlukların kaderi.
3. Genel olarak insan yaşamı, yazgı: Kendi kaderini kendi yapmak.
4. Bir şeye özgü, kaçınılmaz bir dış olgu ya da kendi öz doğası tarafından belirlenen gelecek, baht; talih: Bir romanın kaderi geniş ölçüde modaya ve yapılan reklama bağlıdır.
5. Bir kimseyle kader birliği etmek, onunlu bir işte iyi ya da kötü her türlü sonucu ortaklaşa paylaşmak. |j Kader böyle imiş!, başa gelen ya da uğranılan kötü bir durumda bunu değiştirmenin olanaksızlığını, yazgıya karşı konamayacağını belirtmek için söylenir. || Kadere meydan okumak, alınyazısının değiştirilebileceğine inanarak bu yönde davranmak. || Kaderin buyruğuna, kaderine boyun eğmek, başına gelene ses çıkarmadan katlanmak. || Kaderin sillesini yemek, büyük bir yıkıma uğramak. || Kaderine küsmek - TALİHİNE KÜSMEK.

—Esk. Kader-i ilahi, Tanrı’nın uygun gördüğü kader, alınyazısı.