yed
(Türkçe’de çok defa müzekker gibi kullanılır).
1.El, Fars. dest.
2.mec. Zor, güç, kuvvet, kudret.
3.İmdat, yardım.
4.Yed-be-yed - Elden ele, doğrudan, muamele için dolaşmayarak.
Yed-i beyzâ - Hz. Mûsâ’nın mucize olarak beyaz bir el göstermesi.
Yed-i tasarrufuna, yed-i zabtına geçirmek - Eline geçirmek.
Yed-i vâhid - İnhisar, tekel.
Zilyed - Elde eden, bir malı ele geçirip tasarruf etmekte olan.