kefaret
isim, din b. (kefa:ret) Arapça keffaret
1. Bir günahı Tanrı'ya bağışlatmak umuduyla verilen sadaka veya tutulan oruç.
2. Diyet: "Onu sevmek bile hayatımın kefareti oluyor."- A. Gündüz.
(bir şeyin) kefaretini ödemek
cezasını çekmek:
"Bunu yapan günün birinde er geç bu günahın kefaretini ödeyecektir."- H. Taner