KUVVET
-ti a. (ar kuvve, tfuvvet).
1. Be densel güç; takat: Gücü, kuvveti yerinde.
2. Dayanma gücü, mukavemet: Kuvvetli ol biraz, kendini bırakma. Bu acıya dayanacak kuvvetim kalmadı.
3. Bir oluşu, bir eylemi yapma, ortaya koyma yeteneği, güç: Bunu ona söyleyecek kuvvetim yok.
4. Şiddet, zor; cebir: Kuvvet kullanmak.
5. Etkileme gücü; etkililik: Toplumu etkileyecek kuvvette bir fikir değil.
6. Bir fiziksel etkenin şiddeti, gücü: Rüzgâr kuvvetiyle çalışan bir değirmen.
7. Bir kimsenin herhangi bir alandaki ustalığı, becerikliliği: Kaleminin kuvveti.
8. Bir şeye kuvvet, o şeye ağırlık verilerek, onun gücüyle: Keseye kuvvet. Paraya kuvvet.
9. Kuvvet almak, kendisine yapılan bir yardım ya da verilen bir destekle kuvvetlenmek, gücü artmak: Bu adam birisinden kuvvet alıyor. ll Kuvvet bulamamak, cesaret edememek, göze almaktan kaçınmak. ll Kuvvet bulmak, güç kazanmak, güçlenmek. ll Kuvvet ilacı, şurubu, sağlığa kavuşmak için içilen ilaç. ll (Bir şeye) kuvvet vermek, bir konuya ötekilerine oranla daha ağırlık ve önem vermek: Önce dile, sonra da matematiğe kuvvet vereceksin. ll Kuvvetle, üzerinde durup düşünerek, direnerek. Bunun tersini de kuvvetle savunabilirim. ll Kuvvetten düşmek, eski gücü kalmamak, gücünü yitirmek.
—Esk. Kuvvet-pezir, kuvvet bulan; güçlü, kuvvetli. ll Kuvveti devlet, devletin gücü. ll Kuvvet-i kalb, güveni artırma. ll Kuvveti tali, yardımcı, ikinci derece kuvvet. ll Kuvveti talih, kuvveti baht, şans kuvveti; talihlilik, baht açıklığı. ll Kuvvet-üz-zahr ya da kuvveti zahriye, arka kuvveti, yardımcı kuvvet; dayanak.
—Anayas. huk. Devletin ana faaliyet kategorilerine denk düşen hukuki güçler: yasama kuvveti, yürütme kuvveti, yargı kuvveti. (Bk. ansikl. böl.) ll Kuvvetler ayrılığı, devlet iktidarının yasama, yürütme ve yargı olmak üzere üç ayrı organ aracılığıyla kullanılmasını öngören ilke. ll Kuvvetler birliği, devlet iktidarının, özellikle de yasama ve yürütme gücünün bir organda toplanmasını öngören ilke.
—Arit. Kuvvetini alma, OSLEME’nin eşanlamlısı. ll Bir x gerçek sayısının kuvveti, üs denen u sayısı bir doğal, bir bağıl, bir oransal ya da bir gerçek sayı olabilmek üzere biçimindeki gerçek sayı (x üzerinde kimi koşullar belirlenir). [Bk. ansikl. böl.]
