Georges Jacques DANTON 1759-1794 yılları arasında yaşamış Fransız siyaset adamıdır. 1785’ten 1791’e kadar kraliyet meclisinde avukatlık yapmıştır.
1790’da Paris’te Cordeliers kulübünü kurdu sonra Paris ili direktuvar üyeliğine seçildi. Kralın kaçmasından sonra Champ-de-Mars Komün olayı ile sonuçlanan cumhuriyetçilerin çıkarttığı kargaşalıklara ön ayak oldu. Hakkında tutuklama kararı çıkınca bir süre ingiltereye sığındı. İngiltereden dönünce oca 1791’de Komün savcı yardımcılığına seçildi. 1972 ayaklanmasında bir takım şüphe uyandıran işler çevirdi. Krallığın yıkılışının ertesi günü yasama meclisi tarafından Adalet Bakanlığına atandı.
Bir yandan başkan olarak bir yandan da İhtilal komünü savcı yardımcısı olması nedeniyle, fransız hükümetinin gerçek başkanı oldu. Prusya işgali karşısında hükümetin Loire’a gitmesine karşı koydu; taşraya halkın vatanseverlik duygularını kamçılamak ve ayaklanmalar düzenlemekle görevli memurlar yolladı. Paris’te üç bin kadar şüpheli kişinin kovuşturulması ve tutuklanması işiyle uğraştı. Yasama meclisinde yurdun düşmanlarını yenmek için “cesaret, yine cesaret, DAHA FAZLA CESARET” göstermek gerektiğini ilan etti. Ayrıca İngiltereyi tarafsızlaştırmak için görüşmelere girişti.
15 Eylül 1792’de Jironden’ler partiyi bölme çabasıyla Danton’a dokunmadan, Robespierre ile Marat’yı diktatörlük hevesi ve kıyıma göz yummakla suçladılar. Fakat Danton milletvekilliği görevini tercih etti. Daha önceden ter cevabını alacağını bilmesine rağmen, menfaatçı karakterinin iyice ortaya çıkması için Roland’a da, istifa etmesi teklifinde bulundu. Bunun üzerine Jironden’lerin gizli harcamalar için emrine verilen iki yüz bin frangın hesabı soruldu. Danton, bu konuda istenilen bilgiyi veremedi. Jironden’lerin düşmanlığı karşısında sola kaydı.
Bununla birlikte Theodere de Lameth adlı bir rahibe, Louis den gelni yapacağına söz verdi ve sürgün cezası verilmesi lehine bir teklif getirdi, cezası lehine kullanıldı. Dış siyasetalanında propaganda savaşı açılmsını ve dünyanın bütün krallarına karşı hakların genel ayaklanmaya kalkşmasını öğütledi. “Tabiatın çizdiği sınırlar” öğretisini ortaya attı ve Belçikanın ülke topraklarına katılmasını istedi. Kuzey ordularına görevli olarak yollandı, sonra Dumouriez ile sıkı siyası ilişkiler kurdu. Düşmanla işbirliği yapan Dumouriez’nin ihaneti ortaya çıkınca bu davranışı kınanmasına yol açtı.
Üç yüz bin insan ayaklanmasına ve 11 mart 1793 Devrim mahkemesinin ve 10 temmuz 1793 e kadar başkanı olduğu Milli Kurtuluş komitesinin kuruluşlarına önayak oldu. İçeride bir uzlaştırma siyaseti takip etti. Jironden’lerin sert tedbirlerine karşı ses çıkarmadı, bununla beraber iç savaşı önlemek için taşradaki asilere karşı bazı tavizler vermeyi teklif etti. Başarıya ulaşamadı. Dışarıda , Londra, Berlinve Torino’da görüşmeler yapan koalisyonu parçalamaya çalıştı. Bu amaçla, tabii sınırlar iddaasından vazgeçti ve cumhuriyet hükümetinin öbür devletlerin işlerine hiç bir şekilde karışmayacağının konvansiyon tarafından ilan edilmesini sağladı. Böylece daha önce öncülüğünü yaptığı devrimci savaşı inkar etmiş oldu. Ayaklanmaların önünü alamadığı, hayat pahalılığını ortadan kaldıramadığı ve yabancı devletlerle görüşmeler yapmaya kalkıştığı için temmuz 1973 te komiteden çıkarıldı. Yerine Robespierre geçti.
Bundan sonra devamlı bir faaliyette bulunmadı. Bununla beraber, 1973 yılı sonundan itibaren Robespierre gibi, Hebertçilerin Hristiyanlığı kaldırma siyasetine karşı koydu.Fakat çok geçmeden Endüljan’lar komitesinin başkanı olarak terör’ün son bulmasını arzulayan ve “insanların kanının dökülmesi istiyorum” diyen Danton ile Robespierre arasında anlaşmazlık çıktı. Gerçekte böyle bir karar 1793 Anayasasının uygulanmasını sağlayabilecek, böylece Dantonun da kanına uygun olarak Milli Kurtuluş Komitesine girmesi mümkün olacaktı. Teröre’e ancak barışın son verebileceğine inanan Danton ve arkadaşları yeniden gizli görüşmelere giriştiler. Danton ve arkadaşlarının tehlikeli davranışlarından çekinen Milli Kurtuluş Komitesi, onları daha çok suçlu göstermek için davalarını, türlü yolsuzluklarla suçlandırılan Friponlarınkiyle birleştirdi.
29-30 Mart 1794 gecesi Saint-Juste’ün raporuna dayanılarak suçlanan Danton, dört gün süreyle yargılandı ve yargılanmasının üçüncü günü ateşli savunmasıyla sorgu yargıçlarını kendi lehine çevirmesi ihtimali belirince duruşmaya çıkarılmadı. 5 Nisan’da idama mahkum edildi ve aynı gün Camille Desmoulins gibi arkadaşlarıyla giyotine yollandı. İdam kamuoyunda hiç bir tepki ve heyecan uyandırmadı. Danton, ihtilalinin en çok tartışılan kişilerinden birisi olmuştur.Kimine göre devrimci vatanseverliğin vir sembolüydü, kimine görede fırsatçı ve çıkarcı bir siyaset adamıydı.
Georges Jacques Danton
