Kurbağaların gelişim evreleri hakkında resim ekler misiniz?

Kurbağa metamorfozunun farklı evrelerini açıklayan bir çizim:

• a) uzuvsuz iribaş (kurbağa yavrusu),
• b) bir çift uzuvlu iribaş,
• c) iki çift uzuvlu ve kuyruklu,
• d) genç kurbağa
• e) kuyruksuz yetişkin kurbağa.

kurbağanın gelişim evreleri

Kurbağa (Amphibia)

"Kurbağa"

Kurbağa, iki yaşamlılar (Amphibia) sınıfındaki türlerin %88'ini ve Anura takımını oluşturan hayvanlardır. Anura, Yunanca'daki "yokluk" ön eki olan "an-" ile yine Yunanca'da "kuyruk" anlamına gelen "oura" sözcüklerinden türetilmiş bir terimdir ve "kuyruksuz" demektir.

"1989'dan beri rastlanılmayan ve soyunun tükendiği kabul edilen bir kurbağa türü: altın kurbağa (Bufo periglenes)."

Bilimsel sınıflandırma

• Üst âlem: Eukaryota
• Âlem: Animalia
• Şube: Chordata
• Sınıf: Amphibia
• Takım: Anura Merrem, 1820

Amfibyumlar olarak bilinen ve yaşamlarını hem karada, hem suda geçiren soğukkanlı hayvanların en tanınmış grubu kurbağalardır. Birçoğu­nun derisi düz ve nemli, öbürlerinin derisi siğil denen kabartılarla örtülüdür. Uzun arka bacakları, kısa ve kalın gövdeleri, gövdeye boyun ayrımı olmaksızın bağlanan başları ve patlak gözleriyle kolayca tanınabilirler. Ama 2.600'ü aşkın türü arasında önemli davranış, yapı ve boyut farklılıkları göze çarpar. Kurba­ğaların çoğu sıçrayarak yer değiştirir. Genel­likle siğilli olanların arka bacakları daha kısa ve sıçramaya daha az elverişlidir. Kurbağaların çoğu böcek ve solucan gibi küçük canlılarla beslenir. Ağızları geniş, dille­ri ağzın ön bölümüne yapışıktır. Ağız kapalıy­ken dilin ucu geriye doğru yatar. Kurbağa kendine yeterince yaklaşan bir böceği, hızla fırlattığı dilinin yapışkan ucuyla yakalar ve diliyle birlikte ağzına çeker. Kurbağanın iri ve patlak gözleri ağız boşluğuna basınç yaparak avını yutmasını kolaylaştırır. Ağzına aldığı solucanı ise yutmaya elverişli biçimde tutmak için ön bacaklarını kullanır. Kurbağalar akciğerle solunum yapar, ama memelilerden değişik biçimde soluk alırlar. Hava, gırtlağın alçalmasıyla birlikte iki burun deliğinden ağza doğru emilir. Daha sonra burun delikleri kapatılır ve gırtlak yükseltile­rek havanın akciğerlere dolması sağlanır. Kurbağanın yukarı aşağı sürekli oynayan gırt­lağının hareketi dıştan bakıldığında da görüle­bilir.

Öbür amfibyumlar gibi kurbağalar da ağız­larıyla su içmezler. Bunun yerine suyu yüzer­ken ya da yağmur altında durarak derilerin­den alırlar. Uzun süre sudan uzak kalmak kurbağalar için tehlikelidir. Çünkü derilerinin nemini yitirip tümüyle kuruması bu hayvanla­rın çok geçmeden ölmesine yol açar.
Kurbağalar düşmanlarına karşı kendilerini zehir bezlerinin salgısıyla korurlar. Kurbağa sertçe tutulduğunda türüne göre değişen güç­te bir zehir salgılar. Bayağı siğilli kurbağanın (Bufo bufo) salgısı öylesine iticidir ki, bu kurbağayı ağzına almayı hayvanlar ancak bir kez deneyebilir. Güney Amerika'da yaşayan canlı renklerle bezeli ağaç kurbağalarının zehri ise insanı öldürebilecek ölçüde güçlü­dür. Eskiden bu zehir Amerika Yerlileri tarafından okların ucuna sürülerek kullanıl­mıştır. Kuzey ülkelerinde kurbağalar kış uykusuna yatar. Havalar soğumaya başladığında yap­raklar arasına ve su birikintilerinin dibindeki çamura gömülerek yada su kıyısındaki oyuk­lara ve kütüklerin altına girerek havalar ısınıncaya kadar yerlerinden çıkmazlar. Bu süre boyunca çok az oksijene gereksinimleri vardır. Kan dolaşımları ise son derece ya­vaşlar. Sıcak ülkelerde yaşayan kurbağalar da ken­dilerini yere gömerek yağmur mevsimini bek­lerler. Yağış başlayınca gizlendikleri yerler­den üremek üzere çıkar, yumurtalarını göl­cüklere ve akarsulara bırakırlar.

"Kurbağaların dünya üzerindeki yayılım alanı (siyahla gösterilmiş)."

Kurbağaların Yaşam Çevrimi
Kurbağa yumurtaları saydam ve jöleye ben­zer bir maddeyle kaplıdır. Bu maddenin çok kaygan olması yumurta avcısı hayvanlar tara­fından yenmesini önemli ölçüde engeller. Jölemsi örtü ayrıca güneşin sıcaklığının yu­murtanın içine ulaşabilmesini de sağlar. Kur­bağa yumurtaları genellikle ya akarsu ve durgun suların yüzeyine kümeler halinde ya da uzun şeritler halinde su bitkileri arasına bırakılır. Kurbağalar yaşamları boyunca üç gelişim evresinden geçer: Yumurta evresi, iribaş ya da tetari evresi ve erişkin evre. İribaşlar her jöle kabarcığının içinde görülen yuvarlak kara benekten gelişirken, gene kabarcığın içindeki yumurta sarısıyla beslenirler. İribaşların başı doğrudan gövdesine bitişiktir. Solungaçlarıyla solunum yaparlar. Başlangıçta bacakları yok­tur ve uzun kuyruklarını kullanarak yüzerler. Ama zamanla bacaklar belirmeye, kuyruk kısalmaya başlar. Yok olan solungaçların yerini akciğerlerin alması ve kuyruğun da kaybolmasıyla birlikte başkalaşma sona erer. Artık küçük kurbağa iribaş evresine özgü yapılardan tümüyle arınmıştır.

"Dere alabalığı Bayağı kurbağa dahil bir çok kurbağa türünü tehlike altına sokmuştur; yavru iribaşları(kurbağa yavrusu) yer ve bazen erkek dere alabalıkları küçük dişi kurbağaları yer."

Bir kurbağa genellikle 3-4 yıl içinde büyü­yebileceği kadar büyür ve 40 yıl kadar yaşaya­bilir. Üreme mevsimi boyunca yüksek bir sesle bağrışır ve bu vıraklamalarını gece boyunca sürdürürler.
Kurbağaların çoğu yumurtalarını döktük­ten sonra bırakıp gider. Ama bazı türler yumurtalarına büyük bir özen gösterir. Avru­pa'nın batısında yaşayan ebe kurbağanın (Alytes obstetricans) erkeği, dişinin döktüğü yumurta şeritlerini bacaklarına dolayarak ta­şır ve yumurtaların açılma zamanı geldiğinde suya girer. Yumurtalardan çıkan iribaşlar erişkin haline gelinceye kadar öbür kurbağa­larda görüldüğü gibi gelişimlerini suda ta­mamlar.

"Bayağı kurbağa (Türkiye'de yaşar)

Tropik bölgelerde yaşayan ve ağaç kurba­ğaları olarak bilinen türlerin parmaklarında, ağaçlara tırmanmalarını kolaylaştıran yastıkçıklar vardır. Uçan kurbağaların ayaklarındaki geniş perdeler, havada süzülmelerine yar­dımcı olur. Bazı ağaç kurbağaları yumurtala­rını suya doğru sarkan bir çalının üzerine bırakır. İribaşlar yumurtadan çıktıktan sonra hemen suya atlarlar.

Güney Amerika'da yaşayan Surinam kur­bağası (Pipa pipa) yumurtalarını sırtındaki oyuklarda taşır. Bu oyuklar deriyle örtülü ve içi yavruların iribaş evrelerini geçirdikleri bir sıvıyla doludur.
Kurbağaların düz derili ve uzun bacaklı bazı türleri birçok ülkenin mutfağına girmiş, kurbağa bacağı eskiden beri lezzetli yiyecekler arasında sayılmıştır. Kuzey Amerika'da yaşa­yan öküz kurbağası (Rana catesbeiana) ise özel kurbağa çiftliklerinde üretilmektedir.

"Kurbağa metamorfozunun farklı evrelerini açıklayan bir çizim: a) uzuvsuz iribaş (kurbağa yavrusu), b) bir çift uzuvlu iribaş, c) iki çift uzuvlu ve kuyruklu, d) genç kurbağa ve e) kuyruksuz yetişkin kurbağa."

Erişkinlerinin uzun arka bacaklar, tıknaz gövde, araları zarlı parmaklar, çıkık gözler ve kuyruksuzluk gibi özellikleri bulunan kurbağaların büyük çoğunluğu yarı sucul bir yaşam sürer ama tırmanarak ya da zıplayarak karada da rahatça hareket edebilirler. Yumurtalarını tipik olarak su birikintileri, gölcük ya da göllere bırakan kurbağaların iribaş adı verilen ve suda gelişen larvalarında ön ve arka bacaklar yokken, su içinde soluyabilmek için solungaçlar ve yüzebilmek için yüzgeçli kuyruk vardır. Çoğunluğu otçul olan ve solungaçlarından süzülen alglerle beslenen iribaşlardan başkalaşan erişkin kurbağalar, sıklıkla eklem bacaklıları, karından bacaklıları ve halkalı solucanları içeren etçil bir yaşam sürerler.

"Obezite olmuş kurbağa"

Özellikle çiftleşme döneminde belirginleşen ve halk arasında "vıraklama" olarak anılan seslenişleriyle dikkat çeken kurbağalar, ekvatordan kutup altı bölgelere kadar olan, geniş bir yayılım alanında bulunurlar. Çoğunluğu tropik yağmur ormanlarında olmak üzere, toplam 33 familyaya dağılmış yaklaşık 5250 türü bulunan bu canlılar, çeşitliliği en fazla olan omurgalılardandır. Ancak, kimi kurbağa türlerinin giderek azalan sayıları da dikkat çekmektedir. Kurbağalar yazın toprağın altında kurur.

Ayrıca bkz: Kurbağalar (Amphibia) - Kurbağa Resimleri

Kaynak: MsXLabs.org & Temel Britannica

"Obezite olmuş kurbağa"

Özellikle çiftleşme döneminde belirginleşen ve halk arasında "vıraklama" olarak anılan seslenişleriyle dikkat çeken kurbağalar, ekvatordan kutup altı bölgelere kadar olan, geniş bir yayılım alanında bulunurlar. Çoğunluğu tropik yağmur ormanlarında olmak üzere, toplam 33 familyaya dağılmış yaklaşık 5250 türü bulunan bu canlılar, çeşitliliği en fazla olan omurgalılardandır. Ancak, kimi kurbağa türlerinin giderek azalan sayıları da dikkat çekmektedir. Kurbağalar yazın toprağın altında kurur.

Ayrıca bkz: Kurbağalar (Amphibia) - Kurbağa Resimleri


Kaynak: Kurbağaların gelişim evreleri hakkında resim ekler misiniz?

[QUOTEevreleri ile ilgil]kurbagalarin i daha fazla bilgi istiyorum[/QUOTE]as

kubagnın en kucuk halınden en buyuk halının sınlandırması

kurbağalrın yumurtadan ergin hale gelinceye kadar geçirdikleri değişimler nelerdir kısa ve mantıklı polsun acillll