İç Anadolu Bölgesi'nin geçim kaynakları nelerdir?

İç Anadolu Bölgesi'nin ekonomisi daha çok tarım ve hayvancılığa dayanır. Tarım alanlarının en geniş olduğu bölgemizdir. Yaygın olarak tahıl tarımı yapılır. Buğday, arpa, çavdar, şeker pancarı, patates, yeşil mercimek, nohut, armut ve elmanın en fazla yetiştirildiği bölgedir. Yağış miktarının az olması, bölgede nadas yönteminin yaygın olarak kullanılmasında etkili olmuştur. Toplam hayvan sayısının en fazla (% 25) olduğu bu bölgemizde özellikle koyun yetiştiriciliği yaygındır. Bölge, madenler açısından fazla zengin sayılmaz. Endüstri kuruluşlarının, Marmara ve Ege Bölgesi'nden sonra en yoğun olduğu bölgemizdir. Endüstri kuruluşları, Ankara, Kırıkkale, Eskişehir, Konya ve Kayseri'de yoğunlaşır. İç Anadolu, turizmin en fazla geliştiği dördüncü bölgedir. Ankara, Konya, Niğde ve Kayseri bölgede turizmin canlı olduğu yerlerdir. Sağlık turizmi de yaygındır. Ancak bölgedeki birçok kaplıca ve ılıca çevresinde tesis yoktur. Haymana, Ayaş, Kozaklı, Balıklıçermik, Yozgat, Eskişehir ve Kırşehir kaplıcaları her yıl birçok insanın tedavi için uğradıkları yerdir ve çok rağbet görür.

ege bölgesinin geçim kaynağı nereldir

İç anadolu bölgesinin geçim kaynakları

İç Anadolu Bölgesi ekonomisinin temeli tarıma dayanır. Ekili dikili alanların oranı bakımından ikinci sırada yeralır. Çalışan nüfusun büyük bir kısmı tarımla uğraşır.
İklimin yarı kurak karakterine rağmen, çok geniş alanlar tarıma ayrılır. Bölgenin tarımı iklim şartlarına bağlıdır. Özellikle ilkbahar yağışlarının yetersizliği veya gecikmesi, tahıl üretiminde önemli dalgalanmalar meydana getirir, iklim yarı kurak olduğu için nadas ihtiyacı duyulur. Tarımın en önemli problemi sulamadır.

Bu amaçla büyük sulama kanallarının (barajların) yapılması ve yeraltı suyundan yararlanılması gerekir.Ekonominin temeli tarım ve hayvancılığa dayanır. Türkiye’de ulusal gelirin %20’sini bu bölge sağ*lamaktadır.

Tarım ürünleri içinde tahıllar başta gelir. Türkiye genelinde tahıla ayrılan toprakların yarıya yakını bu bölgededir. Yer şekilleri ve iklim koşulları tahıl tarımını öne çıkarır. Düzlüklerin geniş yer kapla ması makineli tarımı kolaylaştırmıştır.

Bölgenin sulanabilen bölümlerinde şeker pancarı tarımı yapılır. Buğday, şeker pancarı ve elmanın en fazla üretildiği bölgedir. Şeker pancarının özellikle Konya, Ankara, Eskişehir, Kayseri ve Niğ de gibi şeker fabrikalarının bulunduğu yerlerde ekimi yapılır.
İlkbahar yağışı ve yaz kuraklığı tahıla uygun ortamı oluşturmuştur. Türkiye’nin tahıl ambarıdır. Sulanabilen arazinin azlığı buğday ekim alanlarının ge niş olmasına yol açmıştır. Bölgede buğday nadas yöntemiyle yetiştirilir. Alan bakımından nadasa bı rakılan toprakların en fazla olduğu bölgemizdir. Bölgede yaz kuraklığının erken başlaması sebze türü bitkiler üzerinde olumsuz etki yapar.

İç Anadolu Bölgesi’nde yaygın olarak bozkırların görülmesi küçükbaş hayvancılığın gelişmesine neden olmuştur. Küçükbaş hayvan sayısının en fazla olduğu bölgedir. Bölgede Ankara ve Eskişehir çevresinde tiftik keçisi yaygınlaşırken diğer yörelerde daha çok koyun beslenir. Küçükbaş hayvanlardan elde edilen yün ve tiftik, dokumacılığı teşvik etmiştir.

Kaynak:İç anadolu bölgesinin geçim kaynakları

iç anadolu bölgesinin geçim kaynakları acillll.... :3

patates ve pancarvb.

Bölge halkının önemli bir bölümü geçimini tarımdan sağlar. Başta buğday olmak üzere Türkiye'de en çok tahıl üretimi yapılan bölge İç Anadolu'dur. Bundan başka yetiştirilen başlıca tarla ürünleri şekerpancarı, patates, ayçiçeği, soğan, baklagiller ile fiğ başta olmak üzere yem bitkileridir. Pek fazla sebze yetişti­rilmeyen İç Anadolu Bölgesi'nde bağlar ile bahçeler oldukça geniş yer tutar. En çok üretilen meyveler üzüm ve elmadır.
İç Anadolu Bölgesi'nde yaygın biçimde koyun ve keçi yetiştirilir. Değerli bir hayvan­sal ürün olan tiftiğin elde edildiği Ankara keçisi Ankara ve Konya illerine özgü bir keçi türüdür. Bölgede sığır da yetiştirilir.
İç Anadolu Bölgesi'nde sanayi fazla geliş­memiştir. Sanayi kuruluşlarının bir bölümün­de tarımsal ürünler işlenir. Bunlardan başlıca­ları un ve unlu ürünler, şeker, içki ve dokuma fabrikalarıdır. Bölgenin büyük kentlerinde savunma ve demiryolu sanayisi dallarında etkinlik gösteren metalürji fabrikaları vardır. İç Anadolu Bölgesi'ndeki önemli sanayi kuru-luşlanndan biri de Kırıkkale ilindeki Orta Anadolu Rafinerisi'dir.
Bölge yeraltı kaynakları bakımından ol­dukça zengindir. Bor, cıva, demir, linyit ve lületaşı yatakları işletilir. Lületaşı çeşitli turistik eşyaların yapımında kul­lanılır. Tuz Gölü'ndeki tuzlalar Türkiye tuz üretiminin bir bölümünü karşılar.
Tarih boyunca ticaret ve askerlik açısından önem taşıyan yolların geçtiği bölgeden bugün de kara ve demiryolları geçer. Türkiye'nin çeşitli yörelerini ve kentlerini birbirine bağla­yan karayolları başta Ankara olmak üzere Sivas, Kayseri, Yozgat, Konya ve Eskişehir' de kavşak yapar. E-5 ve E-23 karayolları Ankara'da kesişir. İç Anadolu Bölgesi'nin neredeyse sınırlarını belirleyen demiryolları bölgeyi kuşatmış gibidir. Elmadağ ile Kırık­kale arasında önemli demiryolu kavşakların­dan biri olan Irmak İstasyonu yer alır. Anka­ra, Sivas, Kayseri ve Konya kentleri yakının­daki havaalanları bölgeyi ulusal ve uluslar­arası havayolu ulaşım ağlarına bağlar.
İç Anadolu Bölgesi doğal ve tarihsel değer­ler açısından da oldukça zengindir. Bölgede, Hititler'den Osmanlılar'a uzanan zengin tarih içinde, çeşitli uygarlıklarca yaratılmış birçok arkeolojik kent ve tarihsel yapıt bulunmakta­dır. Bunlar arasında Alacahöyük, Boğazköy, Çatalhöyük ve Gordion arkeolojik açıdan önem taşıyan ve kalıntıları günümüze kadar ulaşan yerleşim yerleridir.

Bölge halkının önemli bir bölümü geçimini tarımdan sağlar. Başta buğday olmak üzere Türkiye'de en çok tahıl üretimi yapılan bölge İç Anadolu'dur. Bundan başka yetiştirilen başlıca tarla ürünleri şekerpancarı, patates, ayçiçeği, soğan, baklagiller ile fiğ başta olmak üzere yem bitkileridir. Pek fazla sebze yetişti­rilmeyen İç Anadolu Bölgesi'nde bağlar ile bahçeler oldukça geniş yer tutar. En çok üretilen meyveler üzüm ve elmadır.
İç Anadolu Bölgesi'nde yaygın biçimde koyun ve keçi yetiştirilir. Değerli bir hayvan­sal ürün olan tiftiğin elde edildiği Ankara keçisi Ankara ve Konya illerine özgü bir keçi türüdür. Bölgede sığır da yetiştirilir.
İç Anadolu Bölgesi'nde sanayi fazla geliş­memiştir. Sanayi kuruluşlarının bir bölümün­de tarımsal ürünler işlenir. Bunlardan başlıca­ları un ve unlu ürünler, şeker, içki ve dokuma fabrikalarıdır. Bölgenin büyük kentlerinde savunma ve demiryolu sanayisi dallarında etkinlik gösteren metalürji fabrikaları vardır. İç Anadolu Bölgesi'ndeki önemli sanayi kuru-luşlanndan biri de Kırıkkale ilindeki Orta Anadolu Rafinerisi'dir.
Bölge yeraltı kaynakları bakımından ol­dukça zengindir. Bor, cıva, demir, linyit ve lületaşı yatakları işletilir. Lületaşı çeşitli turistik eşyaların yapımında kul­lanılır. Tuz Gölü'ndeki tuzlalar Türkiye tuz üretiminin bir bölümünü karşılar.
Tarih boyunca ticaret ve askerlik açısından önem taşıyan yolların geçtiği bölgeden bugün de kara ve demiryolları geçer. Türkiye'nin çeşitli yörelerini ve kentlerini birbirine bağla­yan karayolları başta Ankara olmak üzere Sivas, Kayseri, Yozgat, Konya ve Eskişehir' de kavşak yapar. E-5 ve E-23 karayolları Ankara'da kesişir. İç Anadolu Bölgesi'nin neredeyse sınırlarını belirleyen demiryolları bölgeyi kuşatmış gibidir. Elmadağ ile Kırık­kale arasında önemli demiryolu kavşakların­dan biri olan Irmak İstasyonu yer alır. Anka­ra, Sivas, Kayseri ve Konya kentleri yakının­daki havaalanları bölgeyi ulusal ve uluslar­arası havayolu ulaşım ağlarına bağlar.
İç Anadolu Bölgesi doğal ve tarihsel değer­ler açısından da oldukça zengindir. Bölgede, Hititler'den Osmanlılar'a uzanan zengin tarih içinde, çeşitli uygarlıklarca yaratılmış birçok arkeolojik kent ve tarihsel yapıt bulunmakta­dır. Bunlar arasında Alacahöyük, Boğazköy, Çatalhöyük ve Gordion arkeolojik açıdan önem taşıyan ve kalıntıları günümüze kadar ulaşan yerleşim yerleridir.

Bölge halkının önemli bir bölümü geçimini tarımdan sağlar. Başta buğday olmak üzere Türkiye'de en çok tahıl üretimi yapılan bölge İç Anadolu'dur. Bundan başka yetiştirilen başlıca tarla ürünleri şekerpancarı, patates, ayçiçeği, soğan, baklagiller ile fiğ başta olmak üzere yem bitkileridir. Pek fazla sebze yetişti­rilmeyen İç Anadolu Bölgesi'nde bağlar ile bahçeler oldukça geniş yer tutar. En çok üretilen meyveler üzüm ve elmadır.
İç Anadolu Bölgesi'nde yaygın biçimde koyun ve keçi yetiştirilir. Değerli bir hayvan­sal ürün olan tiftiğin elde edildiği Ankara keçisi Ankara ve Konya illerine özgü bir keçi türüdür. Bölgede sığır da yetiştirilir.
İç Anadolu Bölgesi'nde sanayi fazla geliş­memiştir. Sanayi kuruluşlarının bir bölümün­de tarımsal ürünler işlenir. Bunlardan başlıca­ları un ve unlu ürünler, şeker, içki ve dokuma fabrikalarıdır. Bölgenin büyük kentlerinde savunma ve demiryolu sanayisi dallarında etkinlik gösteren metalürji fabrikaları vardır. İç Anadolu Bölgesi'ndeki önemli sanayi kuru-luşlanndan biri de Kırıkkale ilindeki Orta Anadolu Rafinerisi'dir.
Bölge yeraltı kaynakları bakımından ol­dukça zengindir. Bor, cıva, demir, linyit ve lületaşı yatakları işletilir. Lületaşı çeşitli turistik eşyaların yapımında kul­lanılır. Tuz Gölü'ndeki tuzlalar Türkiye tuz üretiminin bir bölümünü karşılar.
Tarih boyunca ticaret ve askerlik açısından önem taşıyan yolların geçtiği bölgeden bugün de kara ve demiryolları geçer. Türkiye'nin çeşitli yörelerini ve kentlerini birbirine bağla­yan karayolları başta Ankara olmak üzere Sivas, Kayseri, Yozgat, Konya ve Eskişehir' de kavşak yapar. E-5 ve E-23 karayolları Ankara'da kesişir. İç Anadolu Bölgesi'nin neredeyse sınırlarını belirleyen demiryolları bölgeyi kuşatmış gibidir. Elmadağ ile Kırık­kale arasında önemli demiryolu kavşakların­dan biri olan Irmak İstasyonu yer alır. Anka­ra, Sivas, Kayseri ve Konya kentleri yakının­daki havaalanları bölgeyi ulusal ve uluslar­arası havayolu ulaşım ağlarına bağlar.
İç Anadolu Bölgesi doğal ve tarihsel değer­ler açısından da oldukça zengindir. Bölgede, Hititler'den Osmanlılar'a uzanan zengin tarih içinde, çeşitli uygarlıklarca yaratılmış birçok arkeolojik kent ve tarihsel yapıt bulunmakta­dır. Bunlar arasında Alacahöyük, Boğazköy, Çatalhöyük ve Gordion arkeolojik açıdan önem taşıyan ve kalıntıları günümüze kadar ulaşan yerleşim yerleridir.