Yamaç Paraşütü Nedir? Yamaç Paraşütü

Yamaç Paraşütü

Yamaç paraşütü, hava sporlarıyla ilgilenen birkaç kişi tarafından 1980’li yılların başlarında bulunan, serbest paraşütlerle yamaçlardan koşarak kalkmaya olanak sağlayan bir ekstrem spor türü. Sivil havacılık mevzuatlarına göre çok hafif hava aracı (ÇHHA) sınıfına girer.

Yamaç paraşütü, çok hafif hava araçları içerisinde en hafifidir. Kolay taşınabilir olması sayesinde, yolu olmayan tepelerden kalkış yapılabilir. Özel kalkış-iniş pisti gerektirmez. Doğal kaldırıcı kuvvetleri kullanarak saatlerce havada kalabilir, bulutlara kadar yükselebilir ve kilometrelerce mesafeler kat edebilir. Dünyada en yaygın ve hızlı gelişen havacılık sporudur.

Paraşütün sırt çantasına sığacak kadar küçülebilmesi ve ağırlığının az olması nedeniyle bazı dağcılar tarafından dağların zirvelerinden inmek için de kullanılır.

Yamaç paraşütünü, belirli sağlık koşullarına uyan hemen herkes yapabilir. Birçok kulüp, dernek, kurs vb. kuruluşlar bu sporun eğitimini vermektedir. Türkiye’de bu sporun eğitimini veren yaklaşık 40 civarında da üniversite kulübü bulunmaktadır.

Kullanılan malzemelerin ithal ve özel olması nedeniyle maliyeti oldukça yüksektir. Ancak yine de diğer havacılık sporlarıyla karşılaştırıldığında uçmanın en ucuz yolu olduğu görülür.

Yamaç paraşütü genellikle “tehlikeli” olarak bilinse de, kurallarına uyulduğu ve ciddi bir eğitim alınarak yapıldığı takdirde “tehlikesiz”leşmektedir.

Türkiye’de yamaç paraşütü ile 4000-5000 m. yüksekliklere çıkılabilmekte, 100-200 km. arasında mesafelere gidilebilmektedir. Türkiye mesafe rekoru 184 km’dir. Ayrıca yamaç paraşütü akrobasisi, diğer dallara göre daha çok manevra içerir.

Yamaç Paraşütü Tarihi

1940 Yıllarında, Wright kardeşler başarılı ilk uçuşlarının yanında birkaç parça perde kumaşından yaptıkları bir tür uçurtmayla başka bir havacılık olayına da öncülük etmişlerdir. Bu yıllarda havacılığın öncülerinden Otto Lilienthall gibi yamaçlardan koşarak havalanan ve aşağıya kadar süzülerek inen yeni bir hava aracının denemeleri yapılıyordu. Bu araç rahatlıkla sökülüp takılabilen çubuklardan ve üzerlerine gerilmiş kumaşlardan yapılmış bir delta kanattı.

1948 yılında Dr. Francis Rogallo portatif delta kanadı oluşturmayı başardı. Zamanla delta kanatlar emniyet ve performans açısından oldukça geliştiler ve yakın zamana kadar en ucuz ve en hafif hava aracı olma özelliklerini korudular. Ancak malzeme ve üretim teknolojileri geliştikçe delta kanatların performansları ile birlikte fiyatları da artmaya başladı.

Bugün tecrübeli bir pilot, 30-35 kg ağırlığındaki delta kanadına ek olarak yedek paraşüt, hava akımlarına göre şekillendirilmiş bağlantı elemanları, altimetre, varyometre, pusula ve hız saati gibi bazı cihazlara ve telsize ihtiyaç duyar. Elbette bütün bunları taşımak için bir araç ve uçmayı düşündüğünüz tepedeki kalkış noktasına kadar uzanan bir yol gereklidir.

Bu yüzden 1970'li yıların sonlarında bazı uçucular yapısı sabit ve ağır olmayan, daha esnek ve daha hafif bir hava aracı arayışına girdiler. Birkaç öncü paraşütlerle yamaçlardan uçuş denemelerine başladılar. Bunlar uçaktan atlayarak limit hızda (yaklaşık 198 km/s) düşerken açılmak üzere tasarlanmış serbest düşüş paraşütleriydi. Çok geçmeden limit hızdaki açılış şokunun doğurduğu aşırı yüksek gerilimlerin daha yavaş ve daha yumuşak olan yamaç kalkışlarında ortaya çıkmadığı fark edildi ve farklı malzemelerden daha büyük boyutlarda paraşütlerin işe yarayabileceği düşünüldü.

Üreticiler hava geçirgenliği olmayan kumaşlardan daha geniş yüzeyli paraşütler üretmeye başladılar. Bu kumaşlardan üretilmiş bir paraşüt eğer limit hızda düşen bir paraşütçü tarafından açılacak olursa büyük ihtimalle patlardı.

Çok geçmeden ucuzluğun ve basitliğin en son teknoloji ile birleştirildiği "yamaç paraşütçülüğü" adıyla bilinen yepyeni bir spor doğdu. 1980'li yıllarda yamaç paraşütçüleri düzenli olarak tepelerden havalanmaya başladılar. Rengarenk kanatlar bütün kıtaların tepelerinde görülmeye başladı, Japonya'daki Fuji Dağı ve Himalayalar'daki Everest zirvesinden uçuşlar gerçekleştirildi.

Yamaç paraşütü üreticileri daha yavaş bir çöküş oranı ve daha iyi bir süzülme performansı için çalıştıkça yamaç paraşütleri serbest düşüş paraşütlerinden tamamen farklı bir şekil aldılar. Geniş yüzeyleri, uzun ve ince ipleri, dar hücre girişleri ve tıpkı bir uçak kanadını andıran kesitleriyle bir paraşütten çok uzun ve ince bir "kanat" şeklini aldılar. Süzülme açıları serbest düşüş paraşütlerinin çok altına indi, hatta uygun şartlarda süzülmek yerine yükselebilecek performansa ulaştılar. Yüzlerce kilometrelik mesafe rekorları kırıldı, saatlerce süren uçuşlar gerçekleştirildi; termik ve dalga kaldırıcıları kullanılarak binlerce feet irtifalara çıkıldı.

Bu spor son yıllarda o kadar hızlı yayıldı ki çoğu ülkede delta kanattan daha fazla meraklısı ortaya çıktı.

Basit ve zevkli olmasının yanı sıra havacılığın her dalında olduğu gibi yamaç paraşütçülüğünün de kesinlikle uyulması gereken bazı emniyet kuralları vardır. Havacılığın kural ihlallerini ve düşüncesiz, dikkatsiz, tedbirsiz hareketleri affetmediğini asla unutmamak gerekir. Emniyetli bir uçuş için uçuş ortamının iyi bir biçimde tanınması, paraşütün değişik şartlar altındaki davranışlarının bilinmesi, doğa şartlarının ve pilot limitlerinin asla zorlanmaması gerekir.

Türkiye'de Yamaç Paraşütü Sporu 1990 başlarında Fethiye Ölüdeniz bölgesinde ki Baba Dağı'nın yabancı pilotlar tarafından keşfedilmesi ile tanındı ve ilk olarak üniversite kulüplerinde aktif olarak başladı. Bugün Ölüdeniz Babadağ, dünyanın en önemli uçuş bölgelerinden biri olarak kabul edilmekte ve her yıl yüzlerce yabancı pilotu ağırlamaktadır.

Türkiye'de bu sporla ilgilenen 2000 civarında pilot vardır ve bu sayı her sene katlanarak artmaktadır.

Günümüzde pilotların da tecrübesine bağlı olarak, yamaç paraşütü ile küçük tepelerden kalkılıp, yüzlerce metre yukarılara çıkılabilmekte ve saatlerce havada kalıp kilometrelerce uzaklara uçulabilmektedir.

Katlandığında bir sırt çantasına sığacak kadar küçülebilmesi ve ağırlığının da çok az olması bazı dağcıların ilgisini çekmiştir ve dağların zirvelerinden yamaç paraşütüyle uçarak inenler vardır.

Türkiye'de yamaç paraşütçülüğü hızla gelişmektedir. Ve ülkemiz uçuşa çok elverişli noktalara sahiptir. Hemen her şehrimiz civarında uçuşa uygun bölgeler bulunabilir. Burada özellikle, Türkiye’nin ve dünyanın en iyi uçuş noktası sayılabilecek Ölüdeniz e sahip olduğumuzu belirtmek lazım. Ayrıca Antalya-Kaş, Denizli, Isparta, Erzincan, Eskişehir, Erzurum, İzmir, Bolu, Akşehir uçuşa elverişli diğer şehirlerimizden bazılarıdır.

Yamaç paraşütünü diğer hava araçlarıyla kıyaslarsak öğrenmesi en kolay olanıdır. Belli sağlık koşulları içerisinde hemen herkes yapabilir. Bunun için ülkemizde başvurabileceğiniz birçok kulüp, dernek, kurs, şahıs, şirket, vs. vardır. Ülkemizde bu sporun eğitimini veren ve yapan yaklaşık 40 civarı üniversite kulübü vardır. Tabi üniversite kulüplerinin bir çoğunun kendi üniversite öğrencisi haricinde öğrenci kabul etmediği bilinmektedir. Yamaç paraşütünün pahalı bir spor olduğu bilinen bir gerçektir. Kullanılan malzemeler Türkiye de üretilmemektedir ve maliyeti oldukça fazladır. Bu yüzden üniversite kulüplerinde eğitim alan öğrencilerin maddi açıdan büyük avantajları vardır.

Bu sporu yaparken kullanacağımız alete yamaç paraşütü, parapente (Fransızca), paraglider (İngilizce) gibi isimler verilir. Yamaç paraşütünün bez kısmına kanopi, kanat veya kubbe adı verilir. Yamaç paraşütünde kullanılan malzemeler teknolojinin gelişmesiyle artık yüksek kaliteli ve güvenilir malzemeler haline gelmiştir. Yeni kanopiler dacron polyesterden dikilirler ve yırtılması çok zordur. Yırtılsa bile özel dikişi ile yırtığın büyümesi engellenmektedir. Oturulan kısmına ise harness denir ve uzun uçuşlarda kullanılan harnesslerde birde yedek paraşüt mevcuttur. Bahsettiğimiz pilot harnesslerde sırt ve yan korumalar bulunmaktadır. Eğitimlerde ise basic harness denilen harnessler tercih edilmektedir. Yüksek irtifa uçuşları mutlaka pilot harnessler ile yaptırılır.

Yamaç paraşütünde kullanılan iplerin bir tanesi 130 kg çekere sahip iplerdir ve yamaç paraşütünde onlarca ip vardır. Su geçirmez ve çok hafiftirler. İplerin bağlı olduğu vidaların çekeri ise 410 kg dır. Kolonların bağlandığı kolonların çekeri ise çok daha fazladır.

Diğer bir temel malzeme ise kask tır ve bunun yanında variometre, rüzgar ölçer, uçuş tulumu, uçuş botu ise kullanılan diğer malzemeler arasında yer alır.

Yamaç paraşütünde sağ ve sol olmak üzere iki fren bulunmaktadır ve bu sayede istediğimiz yere çok yumuşak iniş yapma imkanımız bulunmaktadır. Yani çoğu insanın düşündüğü gibi yamaç paraşütü rüzgar nereye eserse oraya değil, siz nereye isterseniz oraya gider.

Yamaç paraşütü eğitimi önce teorik eğitimle başlar. Teorik eğitimde; malzeme bilgisi, aerodinamik, uçuş tekniği, makro ve mikro meteoroloji anlatılan bazı konulardır.

Teorik eğitim sonrası öğrenciler yer eğitimine geçerler. Yer eğitiminin maksadı öğrencilere yerde paraşütle olan reflekslerinin gelişmesini sağlamak ve temel hareketleri öğrenmektir. Öğrencinin durumuna göre 1-3 gün arası sürer. Yer eğitimini bitiren öğrenci önce 30-40 metre yükseklikteki tepelerden 20-30 civarı başlangıç uçuşu gerçekleştirir. Bu uçuşlar çok kısa süreli olup öğrencinin tecrübesinin arttırılması ve hareketlerin(dönüşler,kalkış ve iniş vb.) öğretilmesi amaçlanır. Daha sonra gitgide yükselerek eğitim sürdürülür. Başlangıç eğitimi biten öğrenci artık yüksek irtifa eğitimine hazır hale gelir.

Bu eğitim süreci öğrencinin becerisi ve hava koşullarına da bağlı olarak sürer. Başlangıç eğitimi tüm koşullar uygunsa ortalama 5-10 gün arası sürer. Yer eğitimi ve başlangıç eğitimi genelde biraz yorucu geçer. Fakat ayağınız yerden kesildiği ilk andan itibaren her şeyi unutur gökyüzünün ve uçmanın keyfini, özgürlüğün tadını çıkarırsınız.

Yamaç Paraşütünü Kimler Yapabilir?

Yamaç paraşütü yapabilmek için yaş sınırı minimum 16, maksimum 55’tir. Bu çok kesin bir sınır olmamakla birlikte 55 yaşın üzerindeki katılımcılar için eğitimin ilk günü gerçekleştirilen yer çalışmaları biraz yorucu geçebilir. Ufak tepelerden uçuşlarda sürekli tepeye çıkıp geri tırmanmak biraz efor sarfettirebilir ve yorucu olabilir. Kilo sınırı minimum 40 kg maksimum 130 kg’di.

Yamaç paraşütüne katılacaksanız, öncelikle sizden sağlık koşullarınızın uygun olduğuna dair form şeklinde bir beyan istenir. Bu beyanı verdikten sonra eğitim faaliyetlerine katılabilirsiniz. Epileosi, astım, kalp, bel ve omurga rahatsızlıkları olanlar yamaç paraşütüne katılamazlar. Bu tür rahatsızlıklarınız yoksa ve hafif bir koşuyu rahatlıkla yapabiliyorsanız, yamaç paraşütüne katılabilirsiniz demektir.

Yamaç paraşütü malzemeleri

• Kanopi (Paraşüt kanatları)
• Kolonlar
• Kanat ipleri
• Kuşam
• Kask ve koruyucu dizlikler, bileklikler
• Özel aksesuarlar

Yamaç Paraşütü Teknikleri

Uçuş

Yamaç Seçimi : İlk yapılacak iş iniş yerinin seçilmesidir. Düz bir alan olması şarttır. Çünkü belli bir koşu mesafesi gerekmektedir. Streamer veya windsock koşu pistinin yan tarafına dikilmelidir. Bunlar pilotun görüş açısı içinde olmalıdır. Yamaçta koşu yolunda engellerin olmaması ve uygun bir eğimin olması gerekir çok dik yamaçlar uçuş için uygun değildir. Pilot için uzun bir koşu alanı bulunmalıdır. Türbülanslardan kaçınmak için yamacın karşı tarafında bir tepe olmaması gerekir. Paraşütün serileceği temiz bir yer seçilmelidir.

Kalkış

Kontroller : Rüzgar önden gelmelidir. Başlangıçta en fazla 30° yandan gelebilir. Tecrübeli pilotlar için 90° olabilir. Son kontroller yapılmalıdır. Kopuk olup olmadıkları, taşlara takılmadıkları kontrol edilir. Kontrol iplerinin en altta ve açık olduğuna bakılır. Kask takılır ve harnesse girilir. Harnessde önce bacak kolonları sonra göğüs kolonları takılır. Bacak kolonları fazla sıkılmaz oturmak için hafif boşluk bırakılır. Kanadın tam ortasında durulur. Genellikle kanatta orta bölümü belirten bir yazı veya işaret bulunur. Kollar yana açılır. Elin içinde kumanda iplerinin bulunduğu halka ve ön kolon olmalıdır. Diğer kolonlar omuzda olmalıdır. Bu pozisyonda koşmaya başlanır.

Dikkat edilmesi gereken, kolonların kollar ile değil göğüs gücüyle itilmesidir. Kanat tam tepeye geldiğinde ön kolonlar bırakılır, böylece elde sadece kumanda ipleri kalır. Kalkış için koşarken kanadın yana doğru eğilmesi halinde, eğik olan tarafa koşulur ve kanat düzeltilir. Ancak kanat düzeldikten sonra koşmaya devam edilir. Bu hususa çok dikkat edin. Koşma çok önemlidir. Havalanıldığı andan itibaren koşu durdurulmaz ve havadayken bile devam edilir. Kalkışta en fazla zorlanacağınız kısım koşma olayıdır. Havalandıktan sonra koşmayı bırakıp harnesse oturmak en sık yapılan hatalardan biridir. Bu hata yaralanmalar veya harnesse zarar gelmesine sebep olur.

Ancak tümüyle havalandıktan sonra harnesse oturulur ve paraşüt kumanda etmeye başlanır. Kanatlar kumanda iplerini çektiğiniz yöne doğru döner. Kalkışta ve inişte rüzgarı öne almak zorunda olmanıza rağmen havadayken rüzgarın yönü önemli değildir.

İniş :

Yere 25-30m kala rüzgar öne alınır ve komut ipleri kullanılmaz. Harness'tan çıkılır ve yere 1-2 m kala fren ipleri sonuna kadar çekilir. Bu harekete "Dinamik Stall" denir. Gerektiğinde ipler ele dolanıp daha fazla çekilmesi sağlanır. Ayak yere değdiği andan itibaren koşmaya başlanır. Koşarken fren iplerini çekmeye devam edin. Kanat arka tarafa yatınca koşma durdurulur ve kanat toplanmaya başlanır. İlk olarak fren ipleri karışmaması için kolondaki çıtçıtlı yerine takılır. "Stall" kelimesi İngilizcede "aniden durma" veya "bozulma" anlamına gelir. Yamaç paraşütünde kullanılan anlamı ise "irtifa kaybetme" ve "düzensiz uçuştur."

Yamaç Paraşütü Nasıl Yapılır?

• Rahatlıkla koşulacak türden uygun eğimli bir yamaca açık olarak serilen paraşüt pilotun koşuya başlamasıyla hemen hava ile dolar.Kanat şeklini alır ve pilotu taşımaya başlar.
• Pilotun koşuya 3-5 metre daha devam etmesi ile havalanır.
• Yamaçtan aşağı süzülerek konforlu ve emniyetli bir uçuşa başlar.
• Uçuşlar pilotun tecrübesine bağlı olarak saatlerce/kilometrelerce sürebilir.
• Rahatlıkla yönlendirilebilir ve rahatlıkla iner.
• Birkaç dakika içerisinde açılabilir ve toplanabilir
• Esaslı bir eğitimle temel uçuş kontrolü becerisi birkaç günde kazanılabilir.
• Bugün yamaç paraşütçülüğü en ucuz ve hafif hava aracı ve doğayla iç içe olmasından dolayı geniş bir kitle tarafından tutulup sevilmiş ve dünya sanayi ürünü konumuna gelmiştir. Çok hafif olduğundan sırt çantası gibi rahatlıkla taşınabilir ve diğer uçuş sporları gibi bir piste ihtiyacı olmadığı için daha özgür bir spor diye adlandırabilirsiniz.
• Kolay ve çok zevkli olmasın ilaveten sporun her dalında olduğu gibi yamaç paraşütçülüğündede kesinlikle uymanız gereken bazı kuralların olduğunu hatırlatmamız gerekli.
• Havacılığın şaka kaldırmadığını düşünecek olursak , tehlikeleri önceden görerek ona göre önlem almanız gerektiğini bir daha hatırlatıyoruz.
• Güvenli uçuşlar için içinde uçtuğumuz hava katmanını kesinlikle iyi tanımalı, paraşütümüzün değişik şartlarda nasıl davranacağını önceden öğrenmeli ve daha da önemlisi asla tehlikeli hareketlerde bulunmamalısınız.
• Yamaç paraşütçülüğü havacılığın belkide en basit ve en kolay yoludur.
• Yamaç paraşütü, bir doğa sporu olmasının yanı sıra bir havacılık sporudur
• Limitleri doğa koyar, kurallarını fizik belirler.
• Her doğa sporu çok iyi gözlem gerektirir
• Havacılık sporu ise sıkı bir disiplin ister
• Her ikisinin birleşimi olan yamaç paraşütüyle ilgilenen bir pilotun, güvenli bir şekilde uçuş yapabilmesi için, hem gözlem yeteneğine sahip olması, hem de disiplini elden bırakmaması gerekir.
• Pratik çalışmanın temelini oluşturan teorik bilgi, her yamaç paraşütü pilotu için gerekliliktir.

Yamaç Paraşütü Yaparken Nelere Dikkat Edilir?

• Yamaç seçerken düz bir alan olmasına dikkat edilir.
• Koşu yolunda engel bulunmamalı ve çok eğimli olmamalıdır.
• Türbülanslardan kaçınmak için yamacın karşı tarafında bir tepe olmaması gerekir.
• Rüzgarın ön taraftan gelmesi gerekir.
• Sporcular ve eğitmenler kask takmalıdır.
• Harnesste önce bacak kolonları sonra göğüs kolonları takılır.
• Bacak kolonlarını fazla sıkmamak gerekir.
• Kolonlar kollar ile değil göğüs gücü ile itilmelidir.
• Havalandıktan hemen sonra harnesse oturmak yanlıştır. İyice havada kaldıktan sonra paraşütü kumanda etmeye başlamalısınız. Böylece kendinize ve harnesse zarar vermemiş olursunuz.
• İnerken rüzgarı öne almanız ve komut iplerini bırakmanız gerekiyor.
• Harnessten çıktıktan sonra ayağınız yere değdiği andan itibaren koşmanız gerekiyor. Fren iplerini çekmeyi unutmayın.

Yamaç Paraşütü Güvenli Bir Spor Mu?

Yamaç paraşütü, bir doğa sporu olmasının yanı sıra bir havacılık sporudur. Limitlerini doğa koyar kurallarını fizik belirler. Her doğa sporu, çok iyi gözlem gerektirir. Havacılık sporu ise sıkı bir disiplin ister. Her ikisinin birleşimi olan yamaç paraşütü ile ilgilenen bir pilotun, güvenli bir şekilde uçuş yapabilmesi için, hem gözlem yeteneğine sahip olması, hem de disiplini elden bırakmaması gerekir.

Yamaç paraşütünde asıl tehlike her zaman pilotun kendisidir. Dünya üzerinde yapılan milyonlarca uçuş ve binlerce kaza sonucunda ortaya çıkan bilgilerle birlikte, bu sporda keşif edilmeyen ve sınırları çizilmeyen hiçbir nokta neredeyse kalmamıştır. Pilot, kalkış öncesindeki görevlerini eksiksiz olarak yerine getirdiyse, uçuş ve iniş kurallarını çiğnemediği sürece çok güzel ve güvenli uçuşlar gerçekleştirebilir.

Yamaç paraşütü sporu diğer doğa sporlarına oranla farklı risklere maruz kalır. Bir yamaca çıkarsınız ve uçmakla sizin aranızda hiç bir engel yoktur. Tek engel pilotun şu 3 kritik soruyu sormasıdır; “Burası benim seviyeme uygun mu?”, “ Bu hava şartı benim seviyeme uygun mu?”, “Bu paraşüt benim seviyeme uygun mu?”. Bu sorulardan birisini atlarsa işte risk o zaman kesinlikle başlar. İyi bir pilot bu soruları her uçuştan önce sorar ve koşulların kendisine uygun olup olmadığını tespit eder. Bir pilot soruları sorar ve doğru cevaplar ile kendisine uygun olduğunu anlar ise dünyanın en keyifli, en özgür ve en anlatılamaz sporunu güvenli ve tehlikelisiz yapar bulur kendini. Her pilot her kalkış öncesi egosu ve kişisel kompleksleri ile yüz yüze kalır ve bu hesaplaşma herkes için her zaman kolay olmayabilir. İşte bu sporun en büyük riski budur.

Yamaç paraşütünü diğer doğa sporlarından ayıran bir diğer önemli unsur da: Yamaç paraşütü bir havacılık sporudur ve havacılık kuralları çok kesin ve katıdır. Her uçak pilotu kalkıştan önce çok disiplinli bir şekilde nasıl her şeyi tek tek üşenmeden kontrol ediyorsa, yamaç paraşütünde de atlanmaması gereken böyle bir check-list vardır. Kişi kalkış öncesi bunlardan herhangi birisini atlarsa, ister birinci uçuşu olsun ister bininci, anında kendisini riske atmış olur ve başına bir şey gelmesi muhtemeldir. İşte bu yüzden yamaç paraşütü tehlikeli bir spordur. Limitlerinizi geçen koşullar söz konusuyken, “ben bu havada uçarım”, dediğiniz anda tehlike çoktan başlamıştır; kaza için yapmanız gereken tek şey, kalkış yapmaktır.

Yamaç Paraşütü Terimler

i
Leading Edge (hücum kenarı-burun) : Kanadın ön kısmına denir.
Trailing Edge (firar kenarı-kuyruk) : Kanadın arka kısmına denir.
Flap : Kanadın yan uçlarındaki stabilizelerdir.
Rabit halka : Kolonlardaki ip demetlerini birleştiren çelikten kare ve üçgen halkalardır
Karabinalar : Kanadı kolonlardan harnese monte etmeye yarayan,farklı açma kapama sistemleri olan metal aksamlardır.
Ripstop : Kanadın kumaşının üretiminde kullanılan dokuma tekniğidir.Kumaşın üzerinde mm”lik kareler vardır ve her bir kare dikiş vazifesi görür.Bu kareler herhangi bir yırtılma durumunda,yırtığın büyümesini engeller.
Dacron : Kanatların yapıldığı kumaş türüdür.Özelliği hafif olması ve çabuk sert form alabilmesidir.
Double-stich : Kanatların üretiminde kullanılan dikiş sistemidir.Bir düz ve bir zig-zag dikiş yan ayanadır. Şoklarda dikişlerden biri atarsa diğer dikiş destek görevi görür.
Kordo Hattı : Kanadın kuyruk kısmından burun kısmına kadar olan mesafeye denir.
Aspect Ratio : Kanadın boyunun enine oranıdır.
Glide Ratio : Süzülme oranıdır.Orta seviye bir kanadın süzülme oranı ortalama 1/7’dir.Bu rüzgarsız havada 1000 metrelik bir tepeden havalanan yamaç paraşütünün düz uçarak 7 km. süzülebildiğini gösterir.
Sink Ratio : Kanadın çöküşünün m/sn. olarak ifade edilmesidir.
Hücum Açısı : Kanadın uçuş yönü ile kanat doğrultusu arasında kalan açıdır.Hücum açısı fren konumları arttırıldıkça artar,fren konumlarlı azaltıldıkça azalır.Hücum açısının düşük ya da yüksek olması uçuş performansını etkiler.
Durum Açısı : Kanat doğrultusu ile ufuk çizgisi arasındaki açıdır.
Süzülme Açısı : Uçuş yönü ile ufuk çizgisi arasındaki açıdır.Bu açı kanadın performansını belirler.
S Paterni : İniş manevrasıdır.
8 Paterni : Daha dar alanlarda kullanılabilen bir iniş manevrasıdır.
Termik : Dikine hareket eden; hava akımlarıdır.Yamaç paraşütçüleri yükselen hava akımlarını kullanarak binlerce metre yükselip, kilometrelerce uzağa giderler En uzun uçuş 337 km, pilot: Bojan Marcic, yer: Kuruman-G.Afrika.
Türbülans: Düzensiz,stabil olmayan hava akımlarına denir.Yamaç paraşütçüleri için tehlike oluşturur.
Rotar : Oluşumlar arkasında oluşan düzensiz hava hareketleridir.
Dust Devil : Soğuk hava ile karşılaşan termikleri oluşturduğu küçük hortumlardır.
Soaring : Yamaç paraşütçüleri, yamaçların rüzgara bakan taraflarının önünde oluşan kaldırıcı bandı kullanarak saatler süren uçuşlar yaparlar.Bu tür uçuşlara soaring uçuşu ya da yelken uçuşu denir.
PLF : 5 nokta taklası olarak da bilinir. Sert bir inişte ya da bir kaza durumunda şoku vücudun 5 ayrı noktasına dağıtmak amacıyla kullanılır.
Stall : Kanadın yüksek hücum açısına bağlı olarak,hava hızının düşmesi sonucu üzerindeki kaldırıcı kuvvetlerin ortadan kalkmasıdır. Stall sonucu;ileri gidiş durur ve hızlı bir irtifa kaybediş başlar.
Spin : Kanadın üç eksende koordinesiz dönüştür. Spin sırasında kanat üzerinde pilotun kontrolü kaybolur.
Spiral Dönüş : Bir çöküş manevrasıdır.Bir eksen etrafında koordineli 360 derecelik dönüşlerdir. Bu dönüşler sırasında pilot,merkezkaç kuvveti etkisiyle kanadın dışına itilir ve kanat dönüşleri hızlanıp,dalarak gerçekleştirir.Spiral dönüşlerde oluşan yüksek hız ve merkezkaç kuvveti etkisinden dolayı kanada binen yük artar.Bu dönüşler sırasında çöküş çok yüksektir.
Big Ears : Bir çöküş manevrasıdır. Kanat uç kısımlarından bilinçli olarak söndürülür.Söndürülen alan arttıkça taşıyıcı kısım azalır ve çöküş artar.
Wingover : Bir çöküş manevrasıdır,aynı zamanda akrobasi amaçlı da kullanılır.
B-line Stall : Bir çöküş manevrasıdır.Kanat B kolonları kullanılarak söndürülür;kanadın dış yüzeyi ikiye katlanır ve hızlı bir çöküş başlar,8-10 m/sn.
Asimetrik Kapanma : Kanadın tek tarafının kapanmasıdır.Müdahale edilmezse ya da yanlış müdahalelerde pilot için tehlikeli olabilir.
Windsock : Rüzgarın esiş yönünü anlamamıza yarayan hafif kumaştan yapılmış basit bir araçtır.Kalkış ve iniş bölgelerine dikilirler.Uzunca bir sopaya ya da boruya takılarak kullanılırlar.
Stremer : Rüzgarın esiş yönünü göstermesi için kullanılan bez ve kağıt parçalarına denir.
T Pano : iniş bölgesinde rüzgarın esiş yönünü belirtmek amacı ile kullanılır.
Speed Bar : Kanadın hızını arttırmak amacı ile kullanılır. İp ve makara sistemi ile harnese ve kanadın speed sistemine bağlıdır. Ayaklarla itilerek kullanılır.
Windmeter (anomometre) : Rüzgarın hızını ölçmeye yarayan alete ya da cihaza verilen ad.
Vario : Uçuş sırasında yükseliş ile çöküşü,sesli ve görüntülü olarak bildiren cihaza verilen ad. Vario’lar termiklerin kaldırıcılığının daha iyi anlaşılması ve merkezinin daha kolay bulunması amacı ile kullanılırlar.
Altimetre : Yüksekliği bildiren cihaza verilen ad.
GPS : Anında dünya üzerinde nerede olduğunuzu haber veren küçük üniteler.Uydular aracılığıyla pozisyonunuzu gösteren araçlardır.Aynı zamanda yerden ne kadar yüksekte olduğunuzu da haber verirler.

Türkiye’deki bazı uçuş bölgeleri

• Fethiye Ölüdeniz
• Elazığ Hazarbaba dağı
• Bayramören, Çankırı Aluç Köyü
• Akşehir
• Kaş
• İnönü Eğitim Merkezi, Eskişehir
• Güzelçamlı Kaplan Kayası take off / Kuşadası AYDIN
• İzmir Bozdağ
• Denizli Çökelez Dağı
• Denizli Honaz Dağı
• Amasya
• Bolu Abant
• Kayseri Ali Dağ
• Erzincan Munzur Dağı, Keşiş Dağı
• İstanbul Ormanlı
• Gürle Dağı,Orhangazi, Bursa
• Gölbaşı Ankara
• Isparta Davraz Dağı
• Manisa Spil Dağı
• İskenderun
• Sakarya
• Samsun-Kocadağ
• Ordu-Boztepe
• Tekirdağ-Uçmakdere
• Tokat – Mercimek Tepe (Turhal)
• Tokat – Samandağı (Başçiftlik)
• Tokat – Kabak Tepe ( Bereketli)
• Tokat – Dönekse ( Niksar)
• Isparta Eğirdir Dağı
• Mersin – Gelincik Tepesi
• Adana – Kabasakal