Deniz Fili (Mîrounga)
Ziyaretçi
Deniz Fili
DENİZ FİLİ» (Mîrounga), fok'ların yalnız en irisi değil, aynı zamanda en sirkini ve en hantalıdır. İsmini iriliğinden olduğu kadar, gözenekli dokudan yapılmış garip ve görünüşte faydasız uzun burnundan da alır. Bu uzuv normal zamanlarda hayvanın ağzının 20-30 santim aşağılarına kadar sarkar. Fakat erkek deniz fili kükrediği zaman, bu burun havayla dolar ve ucu kıvrılarak hayvanın ağzına girer.
İri erkekler 5,5 - 6 metre uzunluğunda ve 2,5 ton, hatta daha büe ağır olurlar. Dişiler aşağı yukarı 3 metre uzunluğundadır. Bu sakil devlerden bi,ri kıyıdayken, kocaman vücudu şekilsiz bir kitle halini alır. Kaba derisi buruşuk ve çatlaktır. Kahverengi postun değişmesi zamanı gelince, hayvanın derisi, üzerindeki kıllarla birlikte geniş geniş parçalar halinde soyularak güneş yanığı tesiri uyandırır.
Deniz fili'niıı hayatı basittir. Sadece uyumak ve yemek için yaşar. Birden uyandırılacak olursa, kendisini rahatsız edene kudretli ön yüzgeç ayağıyla kum ve çakıl yağdırır. Bundan sonra gene uykusuna döner.
Deniz fili suda zarif ve ritmik hareketlerle yüzer.ve oldukça hızlı yol alabilir. Karnını doyurmak için hayli derinlere iner. Ağır hareketli balıklarla, ayrıca köpek balığı yavruları ve mürekkep balıklarıyla beslenir. Tıpkı kuşların kursağında olduğu gibi, deniz fili'nin midesinde de yiyecekleri sindirilmek üzere ezen ve öğüten taşlar vardır.
Bu hayvanın üreme sistemi başka foklardaki gibidir. Erkekler ağustos ortalarında kıyıya gelir ve kısa bir süre sonra arkalarından yetişen dişilerden haremlerini meydana getirirler. Üreme mevsiminin geri kalan kısmı kavgayla ve kargaşalıkla geçer. Dişi şubatla haziran arasında kumsalda, sürünün biraz uzağında bir tek yavru dünyaya getirir.
Deniz fili uzun yıllardan beri derisinin altındaki yağ tabakası için öldürülmektedir. Eskiden sürülerde binlerce hayvan bulunurdu, fakat bugün sayıları o kadar azalmıştır ki, avlar tertiplemenin artık hiç bir kazançlı yönü kalmamıştır. Kuzey deniz fili eskiden Güney Atlantik, Güney Pasifik, Hint ve Güney Kutbu okyanuslarının adalarında pek boldu, bugün çok azalmıştır.
Sponsorlu Bağlantılar
DENİZ FİLİ» (Mîrounga), fok'ların yalnız en irisi değil, aynı zamanda en sirkini ve en hantalıdır. İsmini iriliğinden olduğu kadar, gözenekli dokudan yapılmış garip ve görünüşte faydasız uzun burnundan da alır. Bu uzuv normal zamanlarda hayvanın ağzının 20-30 santim aşağılarına kadar sarkar. Fakat erkek deniz fili kükrediği zaman, bu burun havayla dolar ve ucu kıvrılarak hayvanın ağzına girer.
İri erkekler 5,5 - 6 metre uzunluğunda ve 2,5 ton, hatta daha büe ağır olurlar. Dişiler aşağı yukarı 3 metre uzunluğundadır. Bu sakil devlerden bi,ri kıyıdayken, kocaman vücudu şekilsiz bir kitle halini alır. Kaba derisi buruşuk ve çatlaktır. Kahverengi postun değişmesi zamanı gelince, hayvanın derisi, üzerindeki kıllarla birlikte geniş geniş parçalar halinde soyularak güneş yanığı tesiri uyandırır.
Deniz fili'niıı hayatı basittir. Sadece uyumak ve yemek için yaşar. Birden uyandırılacak olursa, kendisini rahatsız edene kudretli ön yüzgeç ayağıyla kum ve çakıl yağdırır. Bundan sonra gene uykusuna döner.
Deniz fili suda zarif ve ritmik hareketlerle yüzer.ve oldukça hızlı yol alabilir. Karnını doyurmak için hayli derinlere iner. Ağır hareketli balıklarla, ayrıca köpek balığı yavruları ve mürekkep balıklarıyla beslenir. Tıpkı kuşların kursağında olduğu gibi, deniz fili'nin midesinde de yiyecekleri sindirilmek üzere ezen ve öğüten taşlar vardır.
Bu hayvanın üreme sistemi başka foklardaki gibidir. Erkekler ağustos ortalarında kıyıya gelir ve kısa bir süre sonra arkalarından yetişen dişilerden haremlerini meydana getirirler. Üreme mevsiminin geri kalan kısmı kavgayla ve kargaşalıkla geçer. Dişi şubatla haziran arasında kumsalda, sürünün biraz uzağında bir tek yavru dünyaya getirir.
Deniz fili uzun yıllardan beri derisinin altındaki yağ tabakası için öldürülmektedir. Eskiden sürülerde binlerce hayvan bulunurdu, fakat bugün sayıları o kadar azalmıştır ki, avlar tertiplemenin artık hiç bir kazançlı yönü kalmamıştır. Kuzey deniz fili eskiden Güney Atlantik, Güney Pasifik, Hint ve Güney Kutbu okyanuslarının adalarında pek boldu, bugün çok azalmıştır.
