
Ziyaretçi
Osmancık - Çorum
Vikipedi, özgür ansiklopedi
Bilgiler
- İlçe nüfusu: 44.686
- Şehir nüfusu: 26.837
- Köy ve belde nüfusu: 17.849
- Rakım: 420 metre
- Koordinatlar 40°58′N, 34°48′E
Genel bilgiler
- Ülke: Türkiye
- İl: Çorum
- Posta kodu: 19500
- Alan kodu: 0364
- Plaka: 19
Sponsorlu Bağlantılar
Konum
Osmancık; Karadeniz Bölgesinde, Orta Karadeniz ve Batı Karadeniz bölümünün kesiştiği yerde bulunmaktadır. Çorum'un kuzeyinde yer alır.
Karadeniz Bölgesi ve Doğu Anadolu Bölgesi'ni batıya bağlayan yol olan (D100) üzerinde bulunan Osmancık, Çorum il merkezine 61 km uzaklıktadır. Samsun'a 171 km, Ankara'ya 304 km, İstanbul'a 570 km mesafededir. İçanadolu bölgesi ile Samsun-İstanbul yollarının kavşak noktasındadır. Kuzeydoğusunda Samsun, Doğusunda Amasya ve Kuzey Batısında Sinop İllerine komşudur.
Kuzey Kızılırmak havzası içerisinde konumlanmıştır.
Kültür-Turizm
Halk, daha ziyade bu güzergahın kültürüne uyar, yani Osmancık, Gümüşhacıköy, Merzifon, Amasya, Tokat, batıda Tosya, gibi ilçelerin kültürü ile yakındır. Osmancık geçmişten günümüze orta Anadoluya ait olan örf ve adetlerin halen görülebildiği nadide ilçelerden biridir.
Tarım
İlçede en çok ekilen tarım ürünü pirinçtir. 1997 yılında belediyenin yaptığı zirai çalışmalarda "TR-427" kodlu isimsiz çeltik türünün Osmancık iklimine çok rahat uyum sağladığı ve çok iyi mahsul verdiği belirlenmiş ve Patent Enstitüsü'ne başvurularak bu pirinç türüne "Osmancık-97" adı alınmış ve tescil ettirilmiştir. Osmancık-97, günümüzde Türkiye'de en çok tercih edilen pirinç türlerinden biridir.
Osmancık Pirinci
Tescil Yılı : Trakya Tarımsal Araştırma Enstitüsü tarafından ROCCA X EUROPA melezinden geliştirilen ve 1997 yılında tescil ettirilen bir çeltik çeşididir.
Morfolojik Özellikleri : Bitki boyu 95-100 cm’dir. Yapraklar dik ve koyu yeşildir. Sağlam saplı ve yatmaya dayanıklıdır. Çeltik taneleri sarı renkli ve uzundur. Çeltik 1000 tane ağırlığı 33-34 gr’dır.
Tarımsal Özellikleri : 130-135 günde olgunlaşan, yüksek verim potansiyeline sahip bir çeşittir. Farklı ekolojilere uyum sağlayabilmektedir.
Patalojik Özellikleri : Kök boğaz çürüklüğü hastalığına dayanıklıdır. Salkım boğum ve salkım yanıklığı hastalığına toleranslıdır.
Kalite Özellikleri : Pirinç randımanı %60-65’dir. Tanesi uzun, camsı ve mat görünüştedir.
Pirinç bin tane ağırlığı 24-25 gr’dır.
Yayın Yapan Gazeteler
İlçede iki tane basılı gazete vardır. Bunlar Osmancık Haber Gazetesi (1996 yılında yayın hayatına başladı) ve Osmancık Gazetesi (2010 yılında kuruldu) yayın yapmaktadır. Ayrıca bu gazetelerin internet siteleri ile sadece internetten yayın yapan internet gazeteleri mevcuttur.
Şive
Türkçenin Osmancık ilçesinde kullanılan şivesinin Batı Anadolu ağızları içindeki konumu Prof. Dr. Leyla Karahan'ın Anadolu Ağızlarının Sınıflandırılması (Türk Dil Kurumu yayınları: 630, Ankara 1996) adlı çalışmasına göre şöyledir:
3. Batı Anadolu ağızları
3.1.1. Afyonkarahisar, Eskişehir, Uşak, Nallıhan
3.1.2. Çanakkale, Balıkesir, Bursa, Bilecik
3.1.3. Aydın, Burdur, Denizli, Isparta, İzmir, Kütahya, Manisa, Muğla
3.1.4. Antalya
3.2. İzmit, Sakarya
3.3.1. Zonguldak, Devrek, Ereğli
3.3.2. Bartın, Çaycuma, Amasra
3.3.3. Bolu, Karabük, Ulus, Kurucaşile
3.3.4. Kastamonu
3.4.1. Göynük, Mudurnu, Kıbrıscık, Seben
3.4.2. Kızılcahamam, Beypazarı, Çamlıdere, Güdül, Ayaş
3.4.3. Çankırı, İskilip, Kargı, Bayat, Osmancık, Tosya, Boyabat
3.5.1. Sinop, Alaçam
3.5.2. Samsun, Kavak, Çarşamba, Terme
3.5.3. Ordu, Giresun, Şalpazarı
3.6.1. Ladik, Havza, Amasya, Tokat, Erbaa, Niksar, Turhal, Reşadiye, Almus
3.6.2. Zile, Artova, Sivas, Yıldızeli, Hafik, Zara, Mesudiye
3.6.3. Şebinkarahisar, Alucra, Suşehri
3.6.4. Kangal, Divriği, Gürün, Malatya, Hekimhan, Arapkir
3.7.1. Akçadağ, Darende, Doğanşehir
3.7.2. Afşin, Elbistan, Göksun, Andırın, Adana, Hatay, Tarsus, Ereğli
3.7.3. Kahramanmaraş, Gaziantep
3.7.4. Adıyaman, Halfeti, Birecik, Kilis
3.8. Ankara, Haymana, Bala, Şereflikoçhisar, Çubuk, Kırıkkale, Keskin, Kalecik, Kızılırmak, Çorum, Yozgat, Kırşehir, Nevşehir, Niğde, Kayseri, Şarkışla, Gemerek
3.9. Konya, Mersin
KültürBazı kelimeler
- Osmancık şivesinde bazı kelimeler, İstanbul Türkçesi'nden farklıdır.
- Biyo: Biraz, bir ara, daha sonra
- Badal: Merdiven
- Ilıncak: Salıncak
- Saku: Ceket
- Süğsün: Ense
- Sümsük (Zımzık): Yumruk