Artvin - Sayfa 2

Tarih
Artvin bölgesine tarih boyunca birçok devlet egemen olmuştur. Buraya İÖ 2000 yıllarında yerleşen Hurriler, İÖ 15. yüzyılda Mitanni Devleti'ne bağlandılar. Daha sonra bölgeye Hititler, Urartular, Kimmerler, İskitler ve Arsaklılar egemen oldu. Artvin'i yaklaşık 500 yıl ellerinde tutan Asya kökenli Arsaklılar döneminde, 310'larda bölge halkı Hıristiyan­lığı benimsedi.

5. yüzyılın başlarında bölgeye Bizans İmpa­ratorluğu egemen oldu. Araplar ile Bizanslı­lar arasında birkaç kez el değiştiren Artvin ve çevresi bir süre Gürcü Krallığı'na bağlı kaldı. 1071'deki Malazgirt Savaşı'ndan sonra Ana­dolu'ya giren Selçuklular 1081'de Artvin'i aldı. Bu yöre, 1551'de Osmanlı topraklarına katılıncaya kadar Celayirliler'in ve Akkoyun-lular'ın egemenliğine girdi. Artvin 19. yüzyıldaki Osmanlı-Rus savaşla­rı sırasında 1828 ve 1878'de iki kez Ruslar'ın işgaline uğradı. I. Dünya Savaşı'nın sonuna kadar süren ikinci işgal, 1917 Ekim Devrimi sonunda Rusya'da kurulan Sovyet Hüküme-ti'nin buradaki kuvvetlerini çekmesiyle son buldu. 17 Aralık 1918-7 Nisan 1920 arasında İngilizler'in işgal ettiği Artvin, 23 Şubat 1921'de Türkiye Cumhuriyeti'ne bağlandı.

Ekonomi
Çok dağlık olan il topraklarının yaklaşık yüzde 6'sı tarıma elverişlidir. En önemli tarım ürünü kıyı ilçelerinde üretilen çaydır. Ayrıca, gene kıyılarda fındık, mandalina, portakal ve zeytin yetiştirilir. Buğday, arpa ve mısır gibi tahıllar .ile meyve ve sebze üretimi yerel tüketime yöne­liktir. Halkın geçiminde bir yan gelir kaynağı olarak ormancılık önem taşır. Ormanların ve çiçekli bitkilerin geniş yer kaplaması arıcılığı ve bal üretimini geliştirmiştir. Ülkede üretilen balın yüzde 3'ü Artvin'den sağlanır. Otlakla­rın yüksek yaylalarda olması ve kış aylarında kann uzun süre yerde kalması hayvancılığı güçleştirir. İlde en çok sığır ve koyun yetiştiri­lir. Karadeniz kıyısında yer almasına karşın Artvin'de balıkçılık gelişmemiştir.

Türkiye'nin en zengin bakır madeni yatak­ları Murgul (Göktaş) ve çevresinde bulunur. Ayrıca Hopa'da işletmeye elverişli bir manga­nez yatağı vardır. Sanayi kuruluşlarının başh-çaları Murgul ve Çakmakkaya bakır fabrika­larıdır. Orman ürünlerinin işlendiği önemli bir kuruluş Borçka'daki kereste fabrikasidır. Hopa, Arhavi ve Muratlı-Kemalpaşa çay fab­rikalarında işlenen çaylar paketlenmek üzere Rize'ye gönderilir. İlde ayrıca hızar atölyele­ri, besin, dokuma, bakır eşya yapımı dalların­da küçük işletmeler vardır. İlkel tezgâhlarda cicim, kilim, peştamal dokunur. Ayrıca yase­min ağacından ağızlıklar yapılır.

İlin deniz ulaşımı Hopa limanından sağla­nır. En önemli karayolu Doğu Karadeniz'in kıyı kentleriyle bağlantısını sağlayan ve kıyı boyunca uzanan karayoludur.

Toplum ve Kültür
Yörenin coğrafi konumu ve çeşitli halkların bir arada yaşamış olması, Artvin ve çevresin­de özgün bir kültür yapısının oluşmasına yol açmıştır.

Şavşat ve yöresinde, mısır çapasının bitimi ile çayır biçme arasındaki yaklaşık 15 günlük süre içinde Pancarcı Eğlenceleri düzenlenir. Yaylacılıkla yakın ilişkisi olan bu gelenek yeni bir çalışma dönemine başlamadan dinlenme amacını güder. Çeşitli yörelerden gelen grup­lar davul zurna eşliğinde yaylaya çıkarlar. Her gün bir yerde, genellikle buzul göllerinden birinin kıyısında konaklanır; çeşitli oyunlar oynanır.

Artvin ve çevresinde yaygın olan bir başka gelenek de "yapı daveti"dir. Yeni bir ev yapacak ya da evini onaracak olan kişi bütün köy halkını çağırır ve konuklarına börekler, tatlılar sunar. Bir iki saat süren eğlencelerden sonra konuklardan biri, "elbirliğiyle komşu­muzun evini de yapalım" diyerek gelenleri yardıma çağırır. Herkes gücüne göre para ya da araç gereç vermeyi üstlenerek evin yapımı­na katkıda bulunur.

Halk oyunları içinde ağır bar ve Çoruh ya da Artvin barı ünlüdür. Artvin barı, 1936'da İstanbul'da düzenlenen Balkan Festivali'nde Atatürk'ün barbaşı olarak oyuna katılmasın­dan bu yana Atabarı olarak* anılır.

Ekime elverişli toprakların azlığı ve sanayi­nin gelişmemiş olması Artvin halkını özellikle Batı Anadolu'nun büyük kentlerine ve dış ülkelere göçe zorlamıştır. Göç günümüzde de sürdüğünden il nüfusunda önemli bir artış gözlenmez.

İI Merkezi: Artvin
Artvin kenti ilin iç bölümlerinde, Çoruh Irmağı vadisinde yer alır. Vadinin güneyinde yükselen Kıldiyet Dağı'nın yamaçlarında, ba­samaklar biçiminde yükselen düzlüklerde ku­rulmuştur. Bu düzlüklerdeki bahçeler ve ağaçlar arasında kaybolan evler kente kendi­ne özgü bir görünüm verir. Kentin bu doğal yapısı nedeniyle yerleşmeler birbirinden ko­puk mahalleler biçimindedir.
Artvin kenti bir karayoluyla bazı ilçe mer­kezlerine ve Karadeniz kıyısına bağlanır. Ama kentin ana ulaşımı Hopa üzerinden denizyoluyla sağlanır. Orman ürünlerinin iş­lendiği bir fabrika dışında sanayi kuruluşu bulunmayan kentte ticaret de gelişmemiştir. Yüzeyin engebeli, toprak veriminin düşük, ekonomik etkinliklerin de gelişmemiş olması Artvin'in kentsel gelişmesini engellemiş ve il dışına göçe katkıda bulunmuştur.

Artvin ili Türkiye'nin Doğu Karadeniz Bölgesinde bulunan bir ildir. Ülkenin sınır illerinden birisidir. Gürcistan ile Türkiyenin sınırı bu ildedir. Artvin ili Karadeniz Bölgesinin Tipik illerinden birisidir,yerleşim dağınıktır ve yaylalarıyla doğal çevrenin güzelliği şehri oluşturmuştur. Artvin İli Çoruh Irmağı'nın vadisinden başlayıp Kıldiyet Dağı'na doğru yayılmaktadır. Artvinde gezilecek yerler arasında yaklaşık 1000 yıllık İşhan Kilisesi, Şavşat Kalesi, Hopa Limanı, Otingo Çermiği en başta gelen yerlerdir. Artvin'in İlçeleri Hopa, Murgul, Şavşat, Yusufeli Ardanuç, Arhavi, Borçka ilçeleridir.

Artvin

Karadeniz Bölgesi'nin doğu bölümünde, Gürcistan sınırında il.

Kuzeyde Gürcistan, doğuda Ardahan, güneyde Erzurum, batıda da Karadeniz ve Rize ile çevrilir. Yüzölçümü 7.436 km2, merkez ilçe dışında yedi ilçesi vardır. Çoruh Irmağı ve başlıca kollarının (Oltu, Tortum) derin vadileriyle parçalanmış, yüksek plato ve dağlık kitlelerle kaplı olan Artvin, çok engebeli bir ildir. Çoruh, doğuda Karçal ve Yalnızçam sıralarıyla batıda Kaçkar sıraları arasında kalır. Bu sıralar üzerinde birçok doruklar 2.500-3.000 m.'yi aşar.

Artvin ilinin simgesi hâline gelmiş olan Çoruh (1936-1956 arasında ilin adının Çoruh olarak kullanılması bu nedenledir), Muratlı'da Gürcistan topraklarına girer ve Batum'un hemen güneyinde Karadeniz'e dökülür. Doğu Karadeniz ikliminin koşulları görülen kıyılar çok yağışlı, kışları ılık, yazları serindir. Bu iklim, Çoruh vadisi boyunca Borçka ve Artvin'e kadar sokulur. Fakat daha içerlerde yağışlar azalır, az çok karasal iklim nitelikleri belirir. Türkiye'nin kuzeydoğu kenarında kalan bu ilimiz, ulaşım olanakları bakımından geri kalmıştır. Her ne kadar Kars ve Ardahan'dan gelerek Yalnızçam geçidi üzerinden (2.650 m.) Artvin'e ulaşan karayolu buradan ilin iskelesi Hopa'ya inerse de, özellikle Borçka-Hopa arasında çok dönemeçli olan bu yol fazla işlek değildir. Bununla beraber, Hopa, ilin başlıca giriş ve çıkış kapısıdır.

Tarım ve hayvancılık ilin hemen tek ekonomik etkinliğidir. Fakat üretim komşu illere göre azdır. Çeşitli meyveler ve çay, başta gelen ürünlerdir. En önemli sanayi kuruluşu Borçka ilçesindeki Murgul bakır işletmesidir. Son yıllarda toz hâline getirilen bakır ve pirit iki geniş boru ile Hopa iskelesine (Samsun'a gönderilmek üzere) pompalanmaktadır. Sülfürik asit fabrikası, çay ve kereste imalathaneleri, termik elektrik santralı, diğer sanayi kuruluşlarıdır. İl merkezi Artvin, Çoruh Irmağı'nın derin boğazlarla yardığı Karadeniz kıyı dağları arasındaki dar vadide, dik yamaçlar üzerinde kurulmuştur. Hopa'nın 70 km. kadar kuzeydoğusundadır.

artvinin tüm şenlikleri harika. tavsiye ederim.
hele hele meydancık şenliği.. yaklaşık 5000 araba park eder bu şenlikte. kişi sayısını siz hesap edin