TAKİYE a. (ar. fajr'tan tatfiyye). Esk. Takke.
—Esk. mat. Takiyei küre ya da küre takkesi, küre kapağı.
TAKİYE a. (ar. tatfiyye). Esk.
1. Sakınıp çekinme.
2. Bir kimsenin mensup olduğu mezhebi gizlemesi.
—İsi. Bir müslümanın, kalbinin derinliğinde inancını koruması koşuluyla, zorlayıcı bir neden karşısında dinini inkâr etmesini, gizlemesini mazur gösteren uygulama. (Bk. ansiki. böl.)
—ANSİKL. Bu uygulama Kuran'daki “Gönlü inançla doluyken, zorlananlar bir yana, her kim Allah’a inandıktan sonra tanımazlık ederse, bir de gönlünü tanımazlığa kaptırırsa işte bu gibiler Allah'ın öfkesine uğrayacaklardır, onlar için acıklı bir azap vardır” (XVI, 106) mealindeki ayetine dayanır. Taberi, ayeti şöyle tefsir eder: “Bir kimse zorlanırsa ve düşmanlarından kurtulmak için, kalbi karşı çıktığı halde, diliyle küfrü kabul ederse ona ceza gerekmez, çünkü Allah kullarını yüreklerindeki inanca göre yargılar.”
Şiilerde hâlâ kitman
(sır) diye anılan takiye uygulaması, şiilerin Emeviler ve Abbasiler döneminde sık sık uğradıkları kanlı baskıların bir sonucudur.
Kaynak: Büyük Larousse