REFAKAT, -ti a. (ar. refakat).
1. Arkadaşlık, eşlik etme, birlikte buiunma: Bir yere, bir kimsenin refaketinde gitmek.
2. Hastanede, hastanın yanında kalan kimse; refakatçi.
3. Bir hastanın refakatiyle ilgili bir şeyi belirtir: Refakat ücreti. Refakat yatağı.
4. Refakat etmek, birlikte gitmek, bir kimseye eşlik, arkadaşlık etmek.
—Ask. denize Refakat muhribi, bir filoya eşlik eden gemi.
—Deniz ulaşımının güvenliğini sağlamak için özel olarak donatılmış savaş gemisi. (Eşanl. ESKORT.) [Bk. ansikl. böl.]
—Müz. EŞLİK'in eski eşanlamlısı. || Refakat etmek, eşlik etmek.
—ANSİKL. Ask. denize. Refakat muhribi, iki dünya savaşı sırasında, konvoyları, hava ve özellikle de denizaltı saldırılarına karşı korumada kullanılan bir gemiydi. Bunlar, destroyerler ya da torpidobotlar gibi hafif gemiler ya da Flovver tipi Korvetler ya da Royal Navy için 1940 ile 1944 arasında inşa edilmiş Castle sınıfı firkateynler gibi özel gemilerdi. 1945'ten sonra, refakat muhribi, deniz kuvvetlerini ya da ticari seyirleri korumada kullanılan, uçaksavar ya da denizaltısavar silahlarının yanı sıra yüzeyden yüzeye güdümlü mermilerle donatılmış orta tonajlı bir gemiye dönüştü.
Kaynak: Büyük Larousse