KAHKAHA a. (ar. kahkaha).
1. Yüksek sesle gülme; bu biçimde çıkarılan ses: Kahkahalarla gülmek. Kahkahaları buradan duyuluyor.
2. Kahkaha atmak, yüksek sesle gülmek: Her cümlenin sonunda bir kahkaha atar, kendi anlattıklarına gülerdi. || Kahkahadan kırılmak, pek çok gülmek.(i Kahkahalarını tutamamak, uzun uzun gülmek, gülmesini engelleyeme- mek. |l Kahkahayı basmak, koparmak, salıvermek, kendini tutamayarak birden yüksek sesle gülmek: Onu bu kıyafette görenler, kahkahayı basıyorlardı.
—Esk. Kahkaha-zen, kahkahayla gülen: "Ceza da olsa, olur karşısında kahkahazen" (Tevfik Fikret).
—Oy. Kahkaha aynaları, lunaparklarda birbiri içine girmiş, her yanı aynalarla kaplı koridor ve odacıklardan oluşan eğlence kuruluşu. Burayı ziyaret edenler çıkış kapısı bulunmadığını sanırlar.
Kaynak: Büyük Larousse