NAİP a. (ar. nsTib).
1. Hükümdar adına (hükümdarın yokluğu, yetersizliği, çocukluğu süresince) devleti yöneten kimse.
2. Esk. Bir kimsenin yerine bakan kimse, vekil.
—Esk. dilbilg. Naib-i fail, edilgen fiile konu olan.
—isi. huk. Kadıların yerine kaza yetkisini kullanabilen, hüküm verebilen kişi.
—Kur. tar.
1. Şeriye mahkemelerinde görev yapan kadıların unvanı. (Bu unvan, onlara, görevlerini Anadolu ve Rumeli kazaskerleri adına yaptıkları için verilmekteydi; kadılar gibi gördükleri davalardan harç alırlar ve kazaskerlere de hisse verirlerdi, ikinci meşrutiyetken sonra naiplerin kazaskerlerle ilişkileri kesildi. Gördükleri davaların geliri yerine maaşa bağlanmaları esası getirildi.) || Arpalık naibi, görevden alınanluğu, yokluğu ya da yetersizliği sırasında kurulan bir hükümdarlık yönetimi.
2. Naibin görevi; bu görevin süresi
3. PROTEKTORA'nın eşanlamlısı.
Kaynak: Büyük Larousse