MELCE, -I (ar. melce1). Esk.
1. Sığınılacak ya da barınacak yer: "... muhtaç olduğu melcei ve teselliyi nerede bulacağını bilsin" (H. C. Yalçın).
2. Melce olmak, sığınak olmak: "Âlâm ve ekdâra melce olmak için yaratılan başımı bak şu soğuk taşın üzerine koydum" (Samipaşazade Sezai, XIX. yy.). "... semâya yayılan siyah kanatlarının altı öyle bir küçük mahluka melce olamaz" (Samipaşazade Sezai XIX. yy.).
Kaynak: Büyük Larousse