Nafile Nedir?

Nafile
MsXLabs.org & TDK & İslam Ansiklopedisi

Sponsorlu Bağlantılar

sıfat (na:file) Arapça n¥file
1 . Yararsız:

"Delikanlı çağımızdaki cevher / Yalvarmak, yakarmak nafile bugün"- C. S. Tarancı.

2 . (isim, din b. (***)) Fazladan kılınan namaz veya tutulan oruç.
3 . (zarf) Boşuna, boş yere:

"Avukata söyle, nafile beklemesin."- R. H. Karay.

Birleşik Sözler

• nafile namaz
• nafile yere

Sözlükte pay, ganimet, hak de­mektir. Dini terim olarak farz, vacip, sünnet olarak yapılması gereken iba­detlerin dışında sevap için yapılan faz­ladan ibadetlerdir. Müstehab, mendub, tatavvu da aynı anlamdadır.

NAFİLE sıt. (ar. nafile).
1. Boş yere yapılan, yararsız, gereksiz bir şey için kullanılır: Bütün bu çabalar nafile.
2. Nafile yere, boşuna, gereksiz yere, beyhude: Nafile yere çocuğu üzdün, onun suçu yokmuş.

—Denize. Nafile alabanda, denizlerin tekne içine girmesini önlemek için, küçük teknelerin bordalarına gerilen geçici brandadan küpeştelerin iç bölümlerine verilen ad.

♦ be. Boşu boşuna, yararsız bir biçimde: Nafile üzülmüşüz, haberin aslı yokmuş. Nafile gelmişiz, program değişmiş.

♦ a. Din. Fazladan tutulan oruç ya da kılınan namaz.