TEMERRÜT a. (ar. mürOd’dan temer- rûd). Esk.
1. inatçılık, dikbaşlılık.
2. Temerrüt etmek, inat etmek, diklenmek.
—Huk. Alacaklının temerrüdü; borçlunun borcunu yerine getirme girişimine karşı alacaklının bunu kabulden kaçınması. (Bk. ansikl. böl.)|| Borçlunun temerrüdü, borçlunun borcunu zamanında ödememesi. ( BORÇLU.)
—ANSİKL. Huk. Alacaklının temerrüdü. Alacaklı, borçlunun sözleşmeye uygun olarak kendisine sunduğu edimi kabulden kaçınırsa temerrüde düşer. Alacaklının borcu kabulden kaçınması halinde borçlunun yapabileceği şeyler şunlardır:
1. borcun konusu verilecek bir şeyse, zarar ve giderleri alacaklıya ait olmak üzere, onu yatırarak borcundan kurtulabilir;
2. borcun konusu buna elverişli değilse onu satarak parasını yatırabilir;
3. borcun konusu bir işin yapılmasıysa, borçlu sözleşmeyi bozabilir (Borçlar k. md. 91, 92, 94)
Kaynak: Büyük Larousse