NALIN a (ar nal'ın ikili çoğulu naleyn, ayakkabıdan). Çeşitli dönemlerde ve uygarlıklarda kullanılan ve ayağa değişik biçimlerde kayışla tutturulan, kimileri süsle- meli ya da kakmalı, yerden yüksekliği 10, 20, hatta 30 cm'yi bulabilen tahta parçası.
—ANSİKL. Nalın genellikle şimşir, abanoz vb. sert dokulu ağaçlardan, tek parça halinde oyularak yapılırdı. Altı İki ayaklı bir köprüyü andırır, özellikle eski hamam nalınlarında alt kısım dar ve uzun bir balta biçiminde oyulurdu. Üzeri sedef, mercan kakmalı, ayna kırıkları ya da gümüş tellerle bezeli olanları da vardı. Bazen ağaç kısmının uygun bir yerinde ait olduğu hamamı belirleyen bir beyit yazılı olurdu. Tasması köseleden ya da kadife vb. kumaşlardan yapılırdı. Sırma, sim, inci vb. malzemeyle işlenmiş olanları da vardı. Özellikle XIX. yy.'da İstanbul'da yapılan sırma ve inci işlemeli nalınlar ünlüydü.
Hamamlarda, çalışanlarla müşterilerin nalınları farklı olurdu. Berber çıraklarının da çıplak ayak üzerine nalın giymeleri zorunluluğu vardı. Nalın, yalnızca ıslak zeminlerde giyilir, bununla dışarı çıkılmazdı.
Zaman içinde nalının yerini kullanımı daha kolay olan ve her türlü ağaçtan yapılabilen takunya aldı. Bugün çeşitli tekniklerle bezenmiş eski nalın örnekleri, başta Etnografya müzeleri olmak üzere çeşitli müzelerde sergilenmektedir.
Kaynak: Büyük Larousse