Üfleme Nedir?

ÜFLEME a. Üflemek eylemi.

—Camc. İçi boş, dar girişli cam eşyaları basınçlı havayla biçimlendirme yöntemi. (Bu işlem, elle üretimde ağızla, mekanik üretimlerde basınçlı havayla yapılır. Üflemeyle içi boş cam üretme tekniğinin kökeni Antikçağ'a kadar uzanır,) [Bk. ansikl. böl.] || Üfleme çubuğu, üfleme tekniğinde kullanılan, İnce uzun metal boru.

—Elektrotekn. Manyetik üfleme, bir manyetik alanla bir elektrik akımı arasında ortaya çıkan ve bir arkı söndürmek ya da değişikliğe uğratmak için yararlanılan etki.

—Isıbil. Üfleme borusu, üfleyiciden çıkan havayı ocağa ileten boru.

—Isıt, havld. Sıcak hava dağıtım şebekesinden bir ortama hava vermeye dayanan işlem.

—Kad. hast. Kimografik tuba üflemesi, kısırlık halinde Fallop borularının açıklığını incelemeye yarayan teşhis yöntemi. (Dölyatağı ve Fallop borulanna verilen karbondioksitin basınç değişikliklerinin grafik olarak kaydından yararlanır.)

—Metalürj. Kimi katışkı maddelerini gidermek amacıyla eriyik halindeki bir metal banyosuna kuvvetli bir gaz akımı (hava, oksijence zengin hava, arı oksijen) göndermeye dayanan metalürji işlemi. (Çelik, sıvı dökme demirden konvertede oksijen üfleme yoluyla elde edilir.) || Yeniden üfleme, çelikhane konverterinde çeliğe istenen özellikler kazandırılamadığında (sıcaklık, bileşim) olağan üflemeden sonra uygulanan ek üfleme işlemi.

—Petr. san. Bitümehava üfleme, içindeki ürünün yaklaşık 200 °C’lık bir sıcaklıkta tutulduğu bir tanka ya da kuleye sıkıştırılmış hava püskürterek bitümü kısmi olarak yükseltgeme. (Üfleme işlemi, yumuşama noktasını yükselterek bitümün kalitesini iyileştirir.)

—Ted. Akciğer üflemesi, akciğerlere basınçlı hava ya da oksijen verilerek gerçekleştirilen yapay solunum.

—Tip. Teşhis ya da tedavi amacıyla bedenin doğal bir boşluğuna hava ya da gaz verilmesi.

— Müz. Üfleme çalgılar, senfoni orkestrasında ve oda müziğinde, bir hava haznesinin titreşimi sayesinde ses veren çal gitarı belirten ad. (Bk. ansikl. böl.)

—ANSİKL. Camc. Üfleme tekniğinde, üfleme çubuğu pota içindeki erimiş cama daldırılır, boru döndürülerek ucunda cam toplanması sağlanır. Potadan dışarı alınan boru bir yandan döndürülürken, bir yandan da içine hava üflenerek cüm kütlesinin ortasında bir hava boşluğu oluşturulur. istenilen biçimlerde hazırlanan kalıpların içine konulan camın içine üfleme sürdürülerek, kalıbın formunu alması sağlanır. Sonra kalıptan çıkarılan cam soğumaya bırakılır; ağzı kesilerek biçimlendirilir.

—Müz. Üfleme çalgılar. Telli ve vurma çalgıların karşıtı olarak, organolojide "aerofon" denen bu çalgılar tahtaları ve bakırları kapsarlar.
Fransa üfleme çalgı yapımında, dünya sıralamasında birinci yeri alır. Bu gelenek, açık hava müziğinin krallık eğlencelerinde önemli bir yer tuttuğu François I dönemine kadar uzanır. Henüz o dönemde zanaatçılar oradaki tahta tornacıları loncasının koruması altına girmek amacıyla Paris'e ya da La Couture-Boussey ve Ivryla-Batallle bölgelerine yerleştiler. Bu komünlerde, XVII. ve XVIII, yy.'larda yaptıkları işler temel nitelik taşıyan, flüt, obua, klarinet yapımcısı büyük aileler (özellikle Hotteterre'ler) yetişti. En gözde boru ve korno yapımcılarından biri olan Joseph Raoux’nun (1725-1800) atölyesi de Paris’ teydi. XIX. yy.’da endüstri devriminden sonra yapımevleri Seine (Mantes-la-Ville) ya da Paris’in kuzey-doğu'sundaki la Marne yakınlarında (Château-Thierry) öbek- leştiler.
Ürettiği en nitelikli ve pahalı çalgıların % 70’ini ihraç eden Fransa el işçiliğine sahip ender ülkelerden biri olmayı sürdürür. Klarinetin yapımı. Her çalgının kurguda birleşen tahta (çalgının gövdesi) ve metal (anahtarlar) bölümleri değişik yapım evreleri izler.
Tahtanın işlenmesi. Dörtgen tahta parçaları (Dalbergia melanoxylon, bir abanoz türü) önceden kesilmiş ve üzerlerine koruyucu bir kat parafin sürülmüş olarak gelirler. Kabaları alındıktan ve delindikten sonra ambarlarda istif edilir ya da fırınlarda kurutulurlar Dörtgen tahtaların klarinet eklentilerine dönüşmesi, üzerinde ’‘çıkıntılar’ln yer alacağı faturaların tornada işlenmesiyle başlar. Bunlar freze bıçağıyla yapılır ve delindikten sonra, halkalar ya da parmaklarla kapatılacak olan deliklere dönüşürler. Zıvana dilleri de tornada yapılırlar. Sonra tahta cilalanır, zıvana dilleri mantarla kaplanır, metal halkalar iç içe geçirilir ve ses borusu büyütülür.
Çalgı eklentileri, boyandıktan sonra delinir. Bu işlem, gabari işlevi görençelik silindirleri olan makineler ve özel freze bıçaklarıyla gerçekleştirilir. Tüm delikler, yani nota delikleri ve çalgının gövdesine takılacak küçük topların (anahtar eksenlerinin destekleri) gireceği delikler oluşturulur Bu topların takılması yaylann, sonra da anahtarların yerleştirilmesini sağlar. Tüm bölümleri denetlendikten sonra birleştirilen, klarinetin sırtında sekizli anahtarları, başparmak dayanağı ve beke bağlı dil bulunur.
Anahtarların yapımı. Anahtarlar alman gümüşü levhalarda matkapla oyulur ve dövme presten geçip biçim kazanırlar. Frezelenip pahlandıktan sonra elle törpülenirler. Kapsüller, halkalar, menteşeler kaynakla birleştirilir Parlatıldıktan sonra bu anahtarlar elektroliz yoluyla gümüş ya da nikelle kaplanır ve tampon takılıp çalgıların gövdelerine yerleştirilir.