URUK a. (esk. türkç. söze ).
1. Soy, sü lale Boğ oğlanları vü han urukları / Kim illerde yürürdü buyruktan " (Süheyl ü Nev- bahar XIV. yy).
2. Aşiret kolu, boy, oymak.
1. Soy, sü lale Boğ oğlanları vü han urukları / Kim illerde yürürdü buyruktan " (Süheyl ü Nev- bahar XIV. yy).
Sponsorlu Bağlantılar
URUK çoğl. a. (ar. 'ırkın çoğl. ‘urük) Esk
1. Irklar.
2. Damarlar.
3. Kökler Urukı beşer insan ırkları
—Töpbil. Aynı kökten çıkan ve bir reis baş kanlığında yaşayan aileler topluluğu, kabile.
1. Irklar.
2. Damarlar.
3. Kökler Urukı beşer insan ırkları
—Töpbil. Aynı kökten çıkan ve bir reis baş kanlığında yaşayan aileler topluluğu, kabile.
Kaynak: Büyük Larousse
X-Sözlük Konusu: ne demek anlamı tanımı.