TÂAT, -tt a. (ar. (STat). Esk.
1. İbadet etme, Allah’ın emirlerine uyma: "Ne tâat var ne salât, nezikr var ne teşbih" (Sait Emre, XIV. yy.).
2. Taat-güzin, ibadet eden, Allah’ın emirlerini yerine getiren.
1. İbadet etme, Allah’ın emirlerine uyma: "Ne tâat var ne salât, nezikr var ne teşbih" (Sait Emre, XIV. yy.).
Sponsorlu Bağlantılar
Kaynak: Büyük Larousse
X-Sözlük Konusu: ne demek anlamı tanımı.