TALEBE a. (ar. (Slib’in çoğl. talebe, istekliler, öğrenciler).’ Öğrenci.
—Esk. eğit. Talebei ulum, medrese öğrencilerine verilen ad. (Bunlara talibi irfan, tallbi ilim de denirdi. XIX. yy.'ın ikinci yarısında, medreselerdeki bozulma ve ilmiye sınıfının eski saygınlığını yitirmesi sonucu, talebei ulum da disiplinini önemli ölçüde yitirmişti.)
Sponsorlu Bağlantılar
Kaynak: Büyük Larousse
X-Sözlük Konusu: ne demek anlamı tanımı.